حضرت آقايان، توجه داشته باشند كه مصلحت نظام از امور مهمه‌اى است كه گاهى غفلت از آن موجب شكست اسلام عزيز مى‌گردد. امروز جهان اسلام، نظام جمهورى اسلامى ايران را تابلوى تمام‌نماى حل معضلات خويش مى‌داند. مصلحت نظام و مردم از امور مهمه‌اى است كه مقاومت در مقابل آن، ممكن است اسلام پابرهنگان زمين را در زمان‌هاى دور و نزديك، زير سؤال ببردو اسلام آمريكايى مستكبرين و متكبرين را با پشتوانه ميلياردها دلار، توسط ايادى داخلى و خارجى آنان پيروز گرداند.[1]

قاعده نفى ضرر

فقيهان و اصوليان، در مورد مفاد اين قاعده، نظريه‌هاى بسيارى ابراز داشته‌اند، ولى امام در اين باره، ديدگاهى ويژه دارند. از ديدگاه ايشان، نفى در حديث «لا ضرر و لا ضرار» به معناى نهى است، ولى اين نهى، حكم شرعى الهى مانند نهى از غصب و كذب نيست، بلكه نهى در اين‌جا، حكم مولوى سلطانى است و وجه صدور آن از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله اين است كه ايشان، حاكم و سلطان بر امت اسلامى بوده است.

امام اين نظريه را بسته به چند مقدمه مى‌داند كه فشرده آنها چنين است:

مقدمه نخست: نبى اكرم صلّى اللّه عليه و اله افزودن بر مقام نبوت و رسالت، داراى مقام حكم و قضا نيز هست. از اين جهت كه آن حضرت، پيامبر و رسول است، همه احكام خداوند، چه بزرگ و چه كوچك آنها را تبليغ مى‌كند و از اين جهت كه حاكم است، عهده‌دار امور سياسى مردم و اداره‌كننده شئون حكومتى، مانند

[1] - صحيفه نور، ج 20، ص 176.