للإمام عليه السّلام و والي المسلمين أن يعمل ما هو صلاح المسلمين من تثبيت سعر أو حصر تجارة أو غيرهما ممّا هو دخيل في النظام و صلاح للجامعة؛[1] امام عليه السّلام و سرپرست مسلمانان، مى‌تواند كارى را كه به صلاح مسلمانان است انجام دهد، مانند ثابت نگهداشتن قيمت‌ها، محدود كردن تجارت، يا غير آن از آنچه در حفظ نظام و صلاح جامعه نقش دارد.

بسيارى از فقيهان شيعه، در باب آباد كردن زمين‌ها مى‌گويند: اگر شخصى براى آبادانى زمين موات، سنگ‌چينى كرد، ولى به آبادانى آن نپرداخت، امام او را به يكى از دو كار وامى‌دارد: آبادانى زمين يا دست برداشتن از آن و اگر نپذيرد، حكم به خارج شدن وى مى‌دهد تا زمين رها نماند.

صاحب جواهر، حكم ياد شده را مورد پذيرش بزرگانى چون: شيخ طوسى، ابن حمزه، علامه حلّى، فخر المحققين، شهيد اوّل، شهيد ثانى و گروهى ديگر مى‌داند.

وى در بيان علّت آن از ديدگاه فقهاى ياد شده مى‌نويسد:

معلّلين له بقبح تعطيل العمارة التي هي منفعة الإسلام؛[2] اين فقها، علت و دليل حكم ياد شده را ناشايست بودن موات گذاردن و آباد نكردن زمينى دانسته‌اند كه آبادانى آن به سود اسلام است.

شيخ طوسى، به هنگام بحث از زمين‌هايى كه با جنگ به دست آمده‌اند، مى‌نويسد:

[1] - امام خمينى، تحرير الوسيله، ج 2، ص 626.

[2] - جواهر الكلام، ج 38، ص 59.