«حق من بر شما اين است كه به بيعت خود با من وفادار باشيد و در حضور و غياب از كمك خودارى نكنيد، و هر موقع شما را به كارى دعوت كردم، پاسخ مثبت بدهيد».

و از مراجعه به متون خطه‌هاى امام در نهج البلاغه به روشنى ثابت مى‌گردد كه بيعت شكنى، همان پيمان شكنى است و شكستن بيعت جزو گناهان بزرگ است.

اگر از همه اين سخنان صرف‌نظر كنيم، بايد بگوييم، كه بيعت يكى از طرق گزينش پيشوا و رئيس دولت است نه راه منحصر.

در اين صورت با آنچه كه درباره تأسيس دولت يادآور شديم منافاتى نخواهد داشت چيزى كه هست بيعت علاوه بر اخذ رأى يك عمل فوق‌العاده است كه به مقام و موقعيت رئيس، استوارى مى‌بخشد. اگر گزينش حاكم اسلامى از طريق بيعت راه منحصر به فرد بود، در سخنان پيامبر و پيشوايان معصوم به آن اشاره‌اى مى‌شد.

از ميان خلفا تنها امير مؤمنان از طريق بيعت، برگزيده شد و هرگز امت با خلفاى سه‌گانه چنين بيعتى انجام ندادند جز با خليفه نخست آن هم به صورت ناقص و نيم‌بند.

دانشمندان شيعه و سنّى احاديثى درباره، امور مربوط به «بيعت» نقل كرده‌اند و برخى از آنها با عقايد شيعى كه در يك مقطع از