(1) از مجموع سخنان گذشته به اين نتيجه مىرسيم كه «رهبر سياسى-
مذهبى» در آيين اسلام چنانچه در رأس دولت اسلامى قرار مىگيرد، داراى دو سمت
(امامت و ولايت امر) مىباشد. و امامت او اقتضا مىكند كه در كردار، رفتار و
گفتار، الگوى جامعه در صفات نيك بوده باشد و ولايت امرى او ايجاب مىكند كه
مسئوليت اداره كشور را به نيكوترين صورتى عهدهدار شود.