2- ولايت تفويض يا سلطه تشريع‌

(1) ولايت تفويض يا سلطه تشريع بدين معناست كه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و همچنين امامان بعد از آن حضرت- از طرف خداى متعال- داراى اختيارات تامّى مى‌باشند به طورى كه مى‌توانند در قانون و احكام اسلام طبق صلاحديد خود تصرفاتى بنمايند.

كلينى رحمه اللّه احاديثى نقل مى‌كند به اين مضمون كه: «امر دين به رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و سپس به امامان واگذار شده است».[1] از جمله «فضيل بن يسار» مى‌گويد: شنيدم كه امام صادق عليه السّلام به يكى از پيروان «قيس الماصر» مى‌گفت: خداوند عزّ و جلّ پيامبر خود را نيكو ادب آموخت، پس از آنكه او را به مرحله كمال رسانيد، فرمود: إِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِيمٍ‌؛[2] «تو داراى خلقى عظيم مى‌باشى». آنگاه امر دين و امت را به او واگذار نمود تا سياست ايشان را رهبرى كند و فرمود:

... ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ....[3] «هر چه را كه رسول خدا براى شما آورد، بگيريد و از هر چيز كه شما را نهى كرد خوددارى نماييد».

آنگاه امام عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به وسيله روح القدس تأييد مى‌شد و در

[1] - كافى 1/ 265.

[2] - قلم/ 4.

[3] - حشر/ 7.