فصل پنجم: فرهنگ متداول مسموم‌

نمايش‌هاى گفتمان‌[1] «گروه درمانى براى توده‌ها به بهايى كه همه مى‌توانند از عهده آن برآيند» ناميده شده است و نيروى پرقدرتى در فرهنگ ما دارد. به طور متوسط در طول هفته حدود 10 ميليون آمريكايى نمايش اوپرا وينفرى‌[2] را مى‌بينند، در حالى كه مجموع اين گونه برنامه‌ها روزانه حدود 50 ميليون بيننده دارد.[3]

در يك دوره سه‌هفته‌اى در تابستان 1997 در تلاش براى درك اثرات اين برنامه‌ها بر والدين، آنها را مورد بررسى و مطالعه قرار داديم. عنوان چند نمونه از اين برنامه‌ها چنين است:

«زنان جوانى كه مى‌گويند از شيوه لباس پوشيدن والدين خود شرمنده مى‌شوند»؛ «والدينى كه جاسوسى نوجوانان خود را مى‌كنند»؛ «مردانى كه پدر بودن خود را انكار مى‌كنند»، و «من دوست‌پسر دختر دوازده ساله‌ام را

[1] -talk show

برنامه‌هاى گفتگوى تلويزيونى كه در آنها اعضاى خانواده‌ها به بيان مسائل داخلى خود با ذكر جزئيات آن مى‌پردازند و مجرى برنامه نيز به عنوان درمانگر راهنمايى‌هايى ارائه مى‌كند.

[2] -Oprah Winfrey نام يكى از نمايش‌هاى گفتمان

[3]

- Steven D. Stark, Glued to the Set: The 06 Television Shows and Events that Made Us Who We Are Today) New York: Free Press, 7991(, p. 082, 772.