افزايش تند بهاى مسكن با كاهش دستمزد مردان دست به دست هم داده است
تا مادران بسيارى را كه داراى فرزند كوچك هستند با فشار به سوى نيروى كار براند.
مطالعهاى كه در سال 1995 توسط مؤسسه «خانواده و كار»[2]
صورت گرفته است نشان مىدهد كه تنها 15 درصد از زنانى كه فرزند مدرسهاى دارند
خواستار كار تمام وقت هستند؛ گرچه در حال حاضر 75 درصد آنها به كار تمام وقت
اشتغال دارند.[3] بيشتر
آنان عقيده دارند، نمىتوانند هفتهاى چهل ساعت كار كنند و مسئوليتهاى خود را در
برابر فرزندانشان ايفا نمايند. در بسيارى از موارد، اين مادران به دليل اجارهبهاى
بالا يا رهن سنگين، در محل كار مىمانند. هزينههاى مسكن در واقع براى والدين طبقه
متوسط مشقتبار شده است.
يارانه مسكن براى ثروتمندان
گرچه دولت به مسئله تأمين مسكنِ مقرون به صرفه براى خانوادههاى
داراى درآمد متوسط يا پايين علاقهاش را از دست داده است، نسبت به نيازهاى آنهايى
كه در گروه درآمدى بالاتر هستند، دغدغه بسيار زيادى دارد. دولتهاى پياپى به ارائه
يارانههاى سخاوتمندانه به آمريكاييان ثروتمند