على، تحقق يافت، زيرا حديث سفينه مى‌گويد: خلافت پس از من سى سال به طول مى‌انجامد، سپس نوبت به حسن بن على مى‌رسد، و همين‌طور هم شد.

چرا كه على عليه السّلام به خلافت وى پس از خود وصيت كرد و مردم عراق با او بيعت نمودند.»[1]

7. به نظر ابو الفرج و ديگران، هنگامى كه خبر رحلت امير المؤمنين و بيعت مردم با امام حسن عليه السّلام به ابو الاسود رسيد، برخاست و خطبه خواند؛ از جمله گفت:

«و به امامت فرزند رسول خدا و فرزند خودش و سلاله و شبيه پيامبر از لحاظ خلق و خوى (صورت و سيرت) وصيت كرد.»[2]

8. مسعودى معتقد است كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:

«من به خلافت حسن و حسين سفارش مى‌كنم؛ پس سخن آنان را گوش دهيد و فرمانشان را اطاعت كنيد.»[3]

بسيارى از مؤلفان، سفارش امام على عليه السّلام به خلافت فرزندش، امام حسن عليه السّلام را در كتب خود آورده‌اند؛ [براى اطلاع بيشتر، مى‌توانيد] به آنها رجوع كنيد.[4]

9. اين‌ها علاوه بر ديگر اقوالى است كه از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در اين باره آمده است؛ از جمله اين كه:

[1] - البداية و النهايه، ج 6، ص 249.

[2] - ر. ك: تيسير المطالب، ص 179؛ قاموس الرجال، ج 5، ص 172؛ اغانى، ج 6، ص 121؛ الخرائج و الجرائح، قريب به همين مضمون.

[3] - اثبات الوصيه، ص 152.

[4] - ر. ك: بحار الانوار، ج 10، ص 89؛ اثبات الهداه، ج 5، ص 121 و 140- 143؛ انساب الاشراف، ج 2، ص 502- 504؛ آل ياسين، صلح الحسن عليه السّلام؛ اصول كافى، ج 1، ص 297- 300.