اگر محمد صلّى اللّه عليه و آله و اوصياى او نبودند، شما در بيابان جهل و ضلالت، سرگردان و حيران بوديد و فريضه‌اى از فرايض الهى را نمى‌شناختيد ....»

اين مطلب را حضرت پس از بيان فرايض و تكاليف الهى فرمود. از جمله اين فرايض، ولايت اهل بيت عليهم السّلام بود.

3. بعد از بيعت مردم با امام حسن عليه السّلام حضرت خطبه‌اى ايراد كرد و طى آن فرمود:

«پس، از ما اطاعت كنيد كه اطاعت ما واجب است، چرا كه به طاعت خداى عزّ و جلّ و رسولش صلّى اللّه عليه و آله مقرون گشته است. خدا مى‌فرمايد:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ.»[1]

4. اربلى مى‌گويد:

«بين معاويه و امام حسن نامه‌هايى مبادله شد. حسن عليه السّلام در اين نامه‌ها بر استحقاق خود به خلافت احتجاج كرد و بر كسانى كه بر پدرش پيشى گرفتند و خلافت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را به زور از چنگ آنان ربودند يورش برد.»[2]

امام حسن عليه السّلام در نامه‌اى به معاويه، بعد از اين كه مجاهده قريش پس از رحلت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را با اهل بيت عليهم السّلام گوشزد كرده، چنين مى‌نويسد:

«و قد تعجّبنا لتوثّب المتوثبين علينا فى حقّنا و سلطان نبينا صلّى اللّه عليه و آله ... فأمسكنا عن منازعتهم مخافة على الدين ان يجد المنافقون و الاحزاب بذلك مغمزا يثلمونه به ... و بعد فان امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السّلام لما نزل به الموت‌

[1] - ينابيع الموده، ص 21؛ امالى مفيد، ص 349؛ مروج الذهب، ج 2، ص 432؛ حياة الحسن، ج 1، ص 153؛ امالى طوسى، ج 1، ص 121؛ آل ياسين، صلح الحسن عليه السّلام، ص 59؛ جمهرة الخطب، ج 2، ص 17 از مسعودى.

[2] - كشف الغمه، ج 2، ص 165.