8. به كمال رساندن علم و دانش بشرى و رشد و شكوفايى عقل و انديشه؛

9. تصحيح امور زندگى و استفاده صحيح و بهينه از امكانات و منابع مادى و معنوى جهان؛

10. از بين بردن امتيازات و تبعيضات نژادى و طبقاتى و تعميق برابرى و مساوات؛

11. بسط و گسترش فضايل اخلاقى و ريشه‌كن نمودن رذايل و آلودگى‌هاى اخلاقى و ....[1]

رسيدن به اين اهداف والا و مقدّس، در گرو اين است كه حضرت مهدى (عج) ابتدا اخلاق و رفتار مردم را تغيير دهد و به اصلاح و احياى آنان بپردازد. پس از انجام دادن اين كار اصلى (تزكيه و تهذيب نفوس) و رشد و تعالى روحى و فكرى مردم و زنده شدن جامعه، خود آنان مشتاق و به دنبال سامان دادن به ساير امور خواهند بود.

5- 3. پيمان‌نامه اخلاقى‌

حضرت مهدى (عج) هنگام ظهور و پيش از تشكيل دولت جهانى خود، عهد و پيمانى سخت- كه عمده محورهاى آن اخلاقى است- از ياران و كارگزاران امور اخذ مى‌كند. حضرت على عليه السّلام در روايتى مفصل، اين پيمان‌نامه را چنين معرفى مى‌كند:

«... با مهدى (عج) بيعت مى‌كنند كه: هرگز دزدى نكنند؛ زنا نكنند؛ مسلمانى را دشنام ندهند؛ خون كسى را به ناحق نريزند؛ به آبروى كسى لطمه نزنند؛ به خانه كسى هجوم نبرند؛ كسى را به ناحق نزنند؛ طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نكنند؛ مال يتيم را نخورند؛ در مورد چيزى‌كه يقين ندارند، گواهى ندهند؛ مشروب نخورند؛ حرير و خز نپوشند؛ در برابر سيم و زر سر فرود نياورند؛ راه را بر كسى نبندند؛ راه را ناامن نكنند؛ گرد همجنس بازى نگردند؛ خوراكى را از گندم و جو انبار نكنند؛ به كم قناعت كنند؛ طرفدار پاكى باشند؛ از پليدى گريزان باشند؛ به نيكى فرمان دهند؛ از زشتى‌ها باز دارند؛ جامه‌هاى خشن بپوشند؛ خاك را متكاى خود سازند، در راه خدا حقّ جهاد را ادا كنند و ...».

آن حضرت خود نيز تعهّد مى‌كند كه: «از راه آنان برود؛ جامه‌اى مثل جامه آنها

[1]. رحيم كارگر، جهانى شدن و حكومت جهانى مهدى( عج)، فصلنامه انتظار، ش 6، ص 175 و 176.