كرمانشاه مى‌گذشت، يكى از شيعيان به نزد او آمده و اموالى را به او سپرد.[1] به وجود شيعيان در شهرهاى شهر زور و حلوان هم اشاره شده است.[2] درباره كاشان كه در نزديك قم واقع مى‌باشد نيز گفته شده شيعيان بسيارى در آن مى‌زيستند.[3]

ايالت آذربايجان‌

در شمال ايالت جبال، يعنى آذربايجان نيز شيعيانى زندگى مى‌كردند. حضور وكيلان امام عليه السّلام مؤيد اين مطلب مى‌باشد كه نام برخى از ايشان در اخبار متعدد ذكر شده است. ابو العباس دينورى، از وكيلان ناحيه جبال، كه با شهرهاى مختلف در ارتباط بود به اردبيل نيز آمدوشد داشت و در حكايتى كه نقل مى‌كند به اين امر اشاره دارد.[4] از جمله وكيلان اين ناحيه قاسم بن علاء بود كه با امام دوازدهم ارتباط داشت و توقيعاتى برايش مى‌رسيد.[5] وى از شخصيت‌هاى ممتاز شيعه در منطقه و از افراد مورد اعتماد امامان و پيشتر وكيل امام يازدهم بود. به گفته خودش او مكاتباتى با امام غايب داشت.[6]

ايالت خوزستان‌

جمعيت شيعيان در خوزستان قابل‌ملاحظه بود. نيمى از ساكنان اهواز، بزرگ‌ترين شهر خوزستان را شيعيان تشكيل مى‌دادند. شيعيان اهواز، كه مروشيين ناميده مى‌شدند، همواره با سنيان شهر كه به فضليين شهرت داشتند، در نزاع بودند.[7] چهره‌هاى شاخصى از شيعيان و اصحاب امامان عليهم السّلام در اهواز مى‌زيستند، از آن جمله على بن مهزيار اهوازى است كه از اصحاب امام دهم و

[1] - مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 300 به نقل از كتاب النجوم.

[2] - همان.

[3] - ر. ك: جعفريان، جغرافياى انسانى شيعه، ص 98.

[4] - مجلسى، همان، ص 300.

[5] - طوسى، همان، ص 276.

[6] - مفيد، همان، ص 352.

[7] - مقدسى، احسن التقاسيم، ص 415 و ص 417.