مسائل رسيده از مردم قزوين پاسخ داده شده است.[1]

دينور: دينور از شهرهاى قديمى ناحيه جبال بود كه شيعيان در آن مى‌زيستند.

اخبارى نقل شده كه حاكى از ارتباط شيعيان دينور با وكيلان امام دوازدهم (عج)؛ و ارسال اموالى براى آن حضرت مى‌باشد. ابو العباس احمد بن ابى روح دينورى، كه ظاهرا از وكيلان امام عليه السّلام در دينور بوده است، نقل مى‌كند كه زنى از شيعيان دينور اموالى را بدو سپرد تا به امام عليه السّلام برساند. احمد قضيه مفصل ديدارش با وكيلان امام عليه السّلام در بغداد را بيان كرده است.[2] او در جاى ديگر حكايت شيعيان دينور را نقل مى‌كند كه به هنگام بازگشت او از اردبيل، به نزد او آمده، اموال بسيارى را به او سپردند تا به بغداد ببرد.[3] حضور وكيلان امام در اين شهر، از جمله همين ابو العباس دينورى، شاهد ديگرى بر وجود شيعيان مى‌باشد.

در ساير شهرهاى ايالت جبال هم، شيعيان مى‌زيستند. اطلاعاتى درباره وجود شيعيان در همدان در دست است. شيخ صدوق از قول مشايخ خود، از گروهى از شيعيان كه در حوالى همدان، احتمالا اسدآباد مى‌زيستند، خبر مى‌دهد.[4] تشيع در ميان مردم كرمانشاه (قرميسين) كه از دورترين شهرهاى ايالت جبال به شمار مى‌رفت هم، راه يافته بود. در ميان راويان احاديث ائمه عليهم السّلام نام‌هاى برخى از منسوبين به اين شهر به چشم مى‌خورد.[5] روايتى از ابو العباس دينورى، از وكيلان امام دوازدهم (عج) در استان جبال در دست است كه از شيعيان كرمانشاه سخن مى‌گويد. او حكايت مى‌كند وقتى كه در مسير خود از دينور به بغداد، از

[1] - نجاشى، همان، ص 392.

[2] - مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 295 به نقل از الخرائج و الجرائح.

[3] - همان، ص 300.

[4] - صدوق، كمال الدين، ج 2، ص 129.

[5] - ر. ك: سلطانى، تاريخ تشيع در كرمانشاه، ص 26- 27.