مقدمه‌

اين كتاب در راستاى توصيف و تبيين انديشه سياسى امام‌خمينى و به منظور آشنايى دانشجويان رشته‌هاى مختلف دانشگاهى با اين انديشه‌ها به نگارش درآمده است. در اين مقدمه كوشيده‌ايم با توجه به موضوع كتاب، انديشه سياسى امام‌خمينى، به اختصار مفاهيم اصلى بحث، چهارچوب نظرى آن و منطق سازماندهى مباحث را بازگوييم.

الف) مفهوم انديشه و انديشه سياسى‌

انديشه در لغت به معناى فكر، تفكر، تأمل‌[1] و نوعى از فعاليت ذهنى انسان عاقل است كه در جهت كشف نادانسته‌ها صورت مى‌گيرد. در كتب منطقى، انديشه عبارت است از مرتب ساختن امور معلوم براى كشف مجهول.[2] گفتنى است از انديشه به‌عنوان حركت ذهن از مبادى (معلومات تصورى يا تصديقى) به سوى مطلوب نيز ياد مى‌شود.

اما در معناى خاص، انديشه تفكرى مبنايى است با ويژگى‌هايى همچون انسجام و حد و حدود منطقى و قابليت استدلال. در واقع هرگونه تفكر يا تلاش ذهنى را كه به لحاظ منطقى منسجم و داراى مبنا و چهارچوب بوده و موجه و مهم باشد، انديشه مى‌ناميم.

انديشه سياسى نيز مجموعه‌اى از آرا و عقايد است كه به شيوه‌اى عقلانى، منطقى و مستدل (و فراتر از آرا و ترجيحات شخصى)، درباره چگونگى سازمان دادن به زندگى سياسى مطرح مى‌گردد كه مى‌تواند توصيفى يا تبيينى باشد. از اين سو، انديشمند سياسى كسى است‌

[1]. محمد معين، فرهنگ فارسى، ماده« انديشه».

[2]. محمد خوانسارى، منطق صورى، ص 11.