هسته و تثبيت آن با كمك مواد شيميايى و جريان الكتريسيته، سلول تخم در داخل رحم مادر قرار داده مى‌شود. جنين حاصل، ديواره سلولى و مواد داخل آن- به جز هسته- را از مادر دريافت كرده است و پس از طى دوره نه ماهه باردارى، به روش زايمان طبيعى يا سزارين به دنيا خواهد آمد.

نوع سوم شيبه سازى شيوه درمانى آن است. كاربردهاى پزشكى اين روش بسيار است. برخى از سلول‌ها، مانند سلول‌هاى عصبى، خاصيت تكثير خود را پس از بلوغ از دست مى‌دهند. با استفاده از روش سوم همانندسازى مى‌توان چنان برنامه‌ريزى كرد كه سلول پوست فردى كه نياز به سلول عصبى دارد، سلول عصبى بسازد. بدن اين فرد هيچ گاه چنين سلولى را در پيوند پس نخواهد زد؛ زيرا از لحاظ خصوصيات ژنتيكى دقيقاً يكسان هستند.

بسيارى از دانشمندان هدف از همانندسازى را به نتيجه رساندن نوع سوم آن، يعنى شبيه‌سازى درمانى، مى‌دانند. روشى كه در آن مى‌توان سلولهايى براى مبتلايان به بيمارى‌هاى مرگبار ساخت، سلول‌هايى كه ديگر با تهاجم بدن بيمار مواجه نمى‌شوند؛ چرا كه از نظر ژنتيكى كاملًا مشابه سلول‌هاى خود فرد هستند. چند سلول از بدن فرد مبتلا به ديابت گرفته مى‌شود و هسته اين سلولها به جاى هسته يك سلول تخم قرار مى‌گيرد. اگر سلول تخم حاصل را در آزمايشگاه رشد دهيم، در ميان سلول‌هاى به وجود آمده، انواعى از سلول به نام سلول‌هاى بنيادى يافت خواهند شد.

سلول‌هاى بنيادى از قابليت تبديل به بافت‌هاى مختلف بدن برخوردار هستند. در فرد مبتلا به بيمارى قند، دانشمندان، سلول‌هاى بنيادى را به سلول‌هاى سازنده انسولين تبديل مى‌كنند. جايگزين كردن سلول‌هاى‌