خلاف روند طبيعى توليد مثل دو والدى، از نقشه ژنتيكى يك جاندار براى توليد موجود ديگر استفاده مى‌شود به گونه‌اى كه جاندار توليد شده از لحاظ ژنتيكى كاملًا مشابه والد خود است. همانند سازى پديده جديدى نيست. دوقلوهاى همسان، نوعى موجودات همانندسازى شده به شمار مى‌روند؛ زيرا از يك سلول، دو سلول مشابه ايجاد مى‌شود كه ذخيره ژنتيكى كاملًا يكسانى دارند. دوقلوهاى همسان مى‌توانند از تمام اعضاى بدن يكديگر براى پيوند موفق اعضا استفاده كنند.

بنابراين، متداول‌ترين نوع همانندسازى همين شكل جنينى است كه طى آن يك سلول تخم به دو سلول تقسيم مى‌شود و هر كدام از دو سلول جديد، در صورت قرار گرفتن در رحم مادر و طى دوران جنينى، انسانى مشابه ديگرى ايجاد خواهد كرد. مى‌توان يكى از اين دو سلول را در حالت انجماد حفظ كرد و سال‌ها بعد، در صورت تمايل والدين، در رحم مادر گذاشت. به اين ترتيب، فرزندان خانواده كاملًا به هم شبيه مى‌شوند و تنها از لحاظ سنى با يكديگر اختلاف مى‌يابند.

در نوع ديگر همانندسازى، از سلول بالغ استفاده مى‌شود. يعنى هسته يك سلول لقاح يافته را خارج كرده و هسته سلول بالغى را به جاى آن قرار مى‌دهند. هر يك از سلول‌هاى بدن انسان اطلاعات لازم براى ساخت انسان ديگر را در خود دارد، اما سلول‌هاى هر بافت فقط از اطلاعات مربوط به فعاليت همان بافت استفاده مى‌كنند.

براى مثال، سلول پوست، با وجود برخوردارى از تمام اطلاعات ژنتيكى يك انسان كامل، تنها از داده‌هاى مربوط به بافت پوست استفاده مى‌كند و ژن‌هاى مرتبط با ساير بافت‌ها خاموش هستند. هر گاه هسته اين سلول بالغ در داخل تخم لقاح يافته قرار داده شود، ژن‌هاى خاموش، فعال مى‌شوند و انسانى با مشخصات ژنتيكى فرد بالغ توليد خواهند كرد. پس از تعويض‌