مبحث اول- در وفاء به عهد[1]

[1].

« كتاب دين و قرض»

دين، مالى است كلى كه در ذمّه شخصى براى شخص ديگر به سببى از اسباب، ثابت است. و به كسى كه ذمه‌اش به آن مشغول( و بدهكار) است،« مديون» و« مدين» و به ديگرى( كه طلبكار است)« دائن» و« غريم» گفته مى‌شود. و سبب آن يا قرض كردن است، و يا امور اختيارى ديگرى است؛ مانند اين كه آن مال كلى در سلم، مبيع و يا در نسيه، ثمن و يا در اجاره، اجرت و يا در ازدواج، صداق و يا در خلع، عوض قرار داده شود و غير اينها. و يا( سبب آن) امور غير اختيارى و قهرى است؛ مانند آنچه كه در موارد ضمانات و نفقه زوجه دائم و مانند اينها مى‌باشد. و دين احكام مشتركى دارد و احكامى كه اختصاص به قرض دارد. ج 2 ص 627.( 20)

گفتارى درباره احكام دين‌