پوشيدن لباس دوخته و برطرف كردن موى بدن و خوردن گوشت شكار و عقد نكاح، كه تمام اينها براى او جايز است.

(1)

مسأله 1- در حرام بودن تمام آنچه شنيدى بر معتكف، بين شب و روز فرقى نيست‌

مگر افطار كردن.

(2)

مسأله 2- هر چيزى كه روزه را باطل مى‌كند، اعتكاف را هم باطل مى‌كند

، چون شرط صحت آن روزه است پس باطل شدن روزه سبب باطل شدن اعتكاف مى‌شود. و همچنين جماع آن را باطل مى‌كند، هر چند در شب انجام گيرد و همچنين است لمس كردن و بوسيدن از روى شهوت (كه هر چند در شب باشد اعتكاف را باطل مى‌كند) و جماع كردن اگر چه از روى سهو باشد، اعتكاف را باطل مى‌كند و اما ساير كارهاى حرامى كه گفته شد اگر عمدا يا سهوا مرتكب شود و نيز در مورد لمس كردن و بوسيدن با شهوت كه از روى سهو باشند، بنابر احتياط واجب اگر اعتكاف واجب معيّن باشد بايد آن را تمام كند و سپس قضا نمايد، و اگر واجب معيّن نباشد در صورتى كه اين محرّمات را روز اوّل يا دوّم انجام دهد بايد اعتكاف را از نو شروع كند و اگر در روز سوّم انجام دهد آن را تمام كند و بعد از سر بگيرد و هر وقت اعتكاف را باطل كند، چنانچه واجب معيّن باشد قضاى آن واجب است و لازم نيست فورا قضاء كند، اگر چه مطابق احتياط است و اگر واجب غير معيّن باشد از سر گرفتن آن واجب است.

و همچنين اگر اعتكاف مستحب را بعد از روز دوّم باطل كند، قضاى آن واجب است و امّا قبل از آن، چيزى بر او نيست، بلكه مشروع بودن قضاى آن محلّ اشكال است. البتّه تنها در صورتى بايد اعتكاف واجب را قضاء كند يا از سر بگيرد كه دست برداشتن از آن را به نحوى كه گذشت شرط نكرده باشد وگرنه قضا و از سر گرفتن لازم نيست.

(3)

مسأله 3- اگر اعتكاف واجب را به واسطه جماع باطل كند

، هر چند در شب باشد، بايد كفّاره بدهد و همچنين است در مورد اعتكاف مستحب بنابر احتياط واجب، اگر بدون دست برداشتن از اعتكاف جماع كند و امّا اگر با دست برداشتن از اعتكاف جماع كند، بنابر اقوا كفّاره ندارد- چنانكه در ساير محرّمات كفّاره واجب نيست- اگر چه احتياط (مستحب) است و كفّاره اعتكاف مانند كفّاره ماه رمضان است اگر چه احتياط مستحب آن است كه مانند كفّاره ظهار ترتيبى باشد.

(4)

مسأله 4- اگر اعتكاف واجب را با جماع كردن در روز ماه رمضان باطل كند، به گردن او دو كفّاره است‌

و همچنين است در قضاى ماه رمضان وقتى بعد از ظهر باشد و اگر همسر روزه‌دارش را در ماه رمضان بر جماع اكراه كند. پس اگر همسرش اعتكاف نكرده باشد، به گردن او دو كفّاره براى خودش هست: براى اعتكافش و روزه‌اش، و يك كفّاره هم از طرف همسرش براى روزه همسرش و همچنين است بنابر اقوا اگر همسرش نيز اعتكاف كرده باشد. اگر چه احتياط مستحب كفّاره چهارمى است، از طرف همسرش براى اعتكاف او و امّا اگر زن راضى باشد به گردن هر يك از آنان، يك كفّاره است، اگر جماع در شب باشد و دو كفّاره است، اگر در روز باشد.

______________________________
[1] تفخيذ: يعنى انجام دادن كارهائى كه نزديك به دخول است.

[2] مفطر: چيزى كه روزه را باطل مى‌كند.

[3] مسجد الحرام، مسجد الرسول، مسجد كوفه، حائر حسينى (ع)