سپس ركوع، يا سجده رود خالى از وجه نيست، هر چند خالى از اشكال نيست، علاوه بر آن احتياط، اعاده نماز است.

(1)

مسأله 15- اگر در حين خواندن نافله، نماز جماعت منعقد شود

و خوف نرسيدن به آن داشته باشد، مستحب است نافله را قطع كند و اگر بطور فرادا مشغول نماز واجب باشد، مستحب است به نماز نافله عدول نمايد و نافله را در دو ركعتى تمام نمايد و اين در صورتى است كه از محلّ عدول نگذشته باشد، مثل اين كه داخل ركوع ركعت سوم شده باشد.

(2)

شرائط امام جماعت‌

(3) در آن امورى شرط است: ايمان و پاكى ولادت (حلال‌زادگى) و عقل و بلوغ در صورتى كه مأموم بالغ باشد، بلكه امامت كسى كه بالغ نيست، و لو براى مثل خودش (غير بالغ) مورد اشكال است، بلكه جايز نبودن آن خالى از قرب نيست- و مرد بودن- در صورتى كه مأموم مرد باشد، بلكه بنابر احتياط، هر چند هم مأموم زن باشد و عدالت، بنابراين، نماز خواندن پشت سر فاسق و كسى كه وضعش معلوم نيست (عادل است يا نه) جايز نيست و عدالت حالت نفسانى است كه انسان را بر ملازمت تقوا وادار مى‌كند و مانع از اين مى‌شود كه انسان گناهان كبيره، بلكه بنابر اقوا [1] صغيره‌ها را هم انجام دهد، تا چه رسد به اصرار بر آنها كه از گناهان كبيره حساب شده است و مانع مى‌شود از اين كه انسان كارهايى بكند كه عرفا حاكى از لاابالى بودن او نسبت به دين است و احتياط آن است كه اجتناب از كارهايى كه منافات با مروّت دارد، معتبر باشد، اگر چه بنابر اقوا، معتبر نيست.

و امّا گناهان كبيره؛ هر معصيتى است كه نسبت به آن وعده و تهديد به آتش يا عقاب داده شده است، يا شديدا با آن برخورد شده است، يا دليلى دلالت مى‌كند كه آن گناه از بعضى از كباير بزرگتر يا مانند آن است، يا عقل حكم مى‌كند كه كبيره است، يا در اذهان اهل شريعت و تديّن مسلّما چنين است، يا نصّى (از وحى) وارد شده، كه كبيره است.

گناهان كبيره زياد است، از جمله: مأيوس شدن از رحمت خدا، ايمن شدن از مكر او، دروغ بستن بر خدا و رسول خدا و اوصياى پيغمبر (صلى اللّه عليه و آله)، كشتن نفسى كه خدا آن را حرام كرده، به جز آن كه به حق باشد، عاق والدين، خوردن مال يتيم از روى ظلم، نسبت ناروا به زن شوهردار، دادن فرار از جنگ، قطع رحم، سحر، زنا، لواط،

______________________________
[1] اخيرا از حضرت امام استفتاء شده و نسبت به صغائر فرموده‌اند «احتياط است» چنانچه در كتاب شهادات نيز همين‌طور است.