ظهر داخل شده جايز است و احتياط آن است كه در وقت ظهر آنها را بخواند.

(1)

مسأله 11- واجب است كه هر دو خطبه، قبل از نماز جمعه باشند

، پس اگر نماز را قبل از خطبه‌ها بخواند، باطل است و واجب است در صورتى كه وقت باقى است، بعد از آن دو خطبه، (بازهم) نماز را بخواند و ظاهر اين است كه اگر از روى سهو يا ندانستن مسأله، نماز را قبل از خطبه‌ها خوانده باشد، اعاده خطبه‌ها واجب نيست، پس نماز را (بازهم) بعد از خطبه‌ها بجا مى‌آورد و اگر گفته شود در صورتى كه نماز را از غير علم و عمد، قبل از خطبه‌ها خوانده باشد، اعاده نماز بعد از خطبه‌ها واجب نيست، اين گفته، وجهى (و دليلى) دارد.

(2)

مسأله 12- واجب است، خطيب در وقت خواندن خطبه، ايستاده باشد

و بايد خطيب و امام يكى باشد، پس اگر خطيب نتواند بايستد، بايد ديگرى خطبه بخواند و امامت نماز جمعه را خود به عهده بگيرد و اگر غير از همين شخصى كه از ايستادن عاجز است كس ديگرى نباشد، ظاهر اين است وظيفه‌شان به نماز ظهر منتقل مى‌شود (و بايد نماز ظهر خوانده شود) بلى اگر نماز جمعه به صورت تعيينى واجب باشد بايد كسى كه نمى‌تواند بايستد، خطبه را نشسته بخواند، و احتياط آن است كه بعد از نماز جمعه، نماز ظهر هم بجا آورده شود، و واجب است خطيب بين دو خطبه با كمى نشستن، فاصله بيندازد.

(3)

مسأله 13- اگر اقوا نباشد، احتياط است كه خطيب در وقت خواندن خطبه، صدايش را بلند كند

تا عدد نصاب نماز جمعه بشنود، بلكه ظاهر اين است كه آهسته خواندن آن جايز نباشد، بلكه بدون اشكال موعظه و سفارش به تقوى اللّه، جايز نيست آهسته باشد، و سزاوار است صدايش را بلند كند تا همه حاضرين بشنوند، بلكه موافق احتياط است، يا اينكه اگر جمعيّت زياد است، خطبه‌ها را با بلندگوها بخواند تا موعظه و تشويق به حسنات و ترساندن از سيّئات و ابلاغ مسائل مهمّ به آنها برسد.

(4)

مسأله 14- احوط بلكه اوجه اين است كه واجب است حاضرين به خطبه‌ها گوش كنند

، بلكه احتياط آن است كه سكوت كنند و بين خطبه سخن نگويند، اگر چه اقوا آن است كه سخن گفتن كراهت دارد امّا اگر حرف زدن موجب ترك گوش كردن و از بين رفتن فايده خطبه شود، ترك آن لازم است، و احتياط بهتر آن است كه شنونده‌ها در حال خطبه خواندن خطيب، رو به امام بنشينند و بيشتر از آن مقدارى كه در نماز جايز است، به اين طرف و آن طرف توجّه نكنند و (احتياط بهتر آن است كه) امام در حال خطبه از حدث و خبث طاهر باشد و همچنين است شنونده‌ها، و احتياط بهتر براى امام آن است كه در بين خطبه چيزى كه مربوط به خطبه نيست، نگويد، و حرف زدن بعد از دو خطبه تا وارد شدن به نماز، اشكال ندارد و سزاوار است كه خطيب خوش بيان باشد و با تعبيرهاى‌