شروع به خواندن آن نمايد، و پيش از سلام متوجّه شود كه قبلا اين نماز را خوانده بوده است، لكن بداند كه يك ركعت را يا در نماز اوّلى زياد كرده يا در نماز دوّمى، در چنين موردى حق دارد كه به نماز اوّل اكتفا كند و از نماز دوّم دست بردارد.

(1)

مسأله 26- اگر در تشهد شك نمايد و حال آنكه در محل شكّى آن است‌

كه واجب است آن را بياورد، ولى غفلت كند و بايستد، ديگر شك او بعد از گذشتن از محل نيست، پس واجب است براى خواندن تشهد، بنشيند، و اگر آنچه را كه در آن شك دارد، ركوع باشد، ولى به سجده برود، بايد برگردد و ركوع نمايد و نماز را تمام كند و احتياطا نماز را اعاده كند، و اگر بعد از وارد شدن به سجده دوّم يادش بيايد، نمازش باطل است، و اگر آنچه را كه در آن شك دارد، غير ركن باشد و بعد از آنكه داخل ركن (بعدى) شود، يادش بيايد، نمازش صحيح است و بايد در صورتى كه (ترك اين غير ركن) موجب دو سجده سهو باشد، دو سجده سهو بجا آورد.

(2)

مسأله 27- اگر بداند چيزى را فراموش كرده‌

و محلّ آن هنوز فوت نشده باشد و جبران آن بر او واجب گردد، سپس فراموش كند تا داخل ركن بعد از آن شود، پس از آن علمش به فراموشى، به شك تبديل شود، در صورتى كه آن چيز ركن باشد حكم به صحت نماز و به واجب نبودن دو سجده در جايى كه موجب آن باشد، مى‌شود و اين در جايى است كه علم اوّل او به فراموش كردن بعد از محل شكّى آن پيدا شود، ولى اگر در محل شكّى آن باشد، جاى اشكال است، اگر چه (حكم مذكور) خالى از قرب نيست.

(3)

مسأله 28- اگر بعد از سلام نماز و قبل از آنكه عمدا يا سهوا چيزى را كه با نماز منافات دارد انجام دهد

، به نقصى در نماز يقين كند و شك كند كه نقص نماز آيا يك ركعت است يا دو ركعت، حكم شك بين دو و سه بر آن جارى مى‌شود، پس بنا را بر اكثر مى‌گذارد و يك ركعت مى‌خواند و نماز احتياط بجا مى‌آورد و احتياطا براى سلام زيادى، دو سجده سهو بجا مى‌آورد. و همچنين است اگر يقين به نقصان يك ركعت داشته باشد و بعد از شروع در آوردن آن ركعت در انجام يك ركعت ديگر شك نمايد، بنابراين اگر اين وضع در نماز مغرب باشد، حكم به بطلان نماز مى‌شود.

(4)

مسأله 29- اگر بعد از سلام نماز و قبل از آنكه چيزى را كه با نماز منافات دارد انجام دهد

، يقين پيدا كند كه نمازش يك ركعت كم دارد، سپس شك نمايد كه آيا آن را بجا آورده يا نه؟، بر او واجب است كه يك ركعت متّصل بخواند و اگر اين شك قبل از سلام باشد، ظاهر آن است كه حكم شك (در ركعات، در اثناى نماز) را دارد، كه بايد در نماز چهار ركعتى بنا را بر اكثر گذارد و در غير نماز چهار ركعتى حكم به بطلان نماز مى‌شود.