و سرگين بدون اشكال موجب عفو (از نجاست) است (و حكم پاك شدن را دارد).

(1)

مسأله 5- دست ماليدن به مخرج بول در وقت شستن واجب نيست.

ولى اگر احتمال بدهد كه با بول مذى [12] خارج شده احتياط واجب آن است كه دست هم بكشد.

(2)

احكام استبراء

(3) كيفيت استبراء: بنابر احتياط مستحب آنست كه فاصله بين مقعد و آخر آلت را سه مرتبه با فشار دست بكشد، سپس مثلا انگشت سبابه را زير آلت و انگشت ابهام را روى آن بگذارد و سه مرتبه با فشار تا سر آلت بكشد، سپس سر آن را سه مرتبه بفشارد. پس اگر بعد از استبراء رطوبت مشكوكى ببيند كه نداند بول است يا غير بول محكوم به طهارت است.

و اگر قبل از خروج رطوبت مشكوك وضو گرفته باشد وضويش باطل نمى‌شود اما اگر استبراء نكرده باشد رطوبت مشكوكى كه مى‌بيند محكوم به نجاست است و وضو را باطل مى‌كند، و اين فايده استبراء است، و بنابر اقوا همين فايده را دارد گذشتن زمان طولانى و يا حركت زياد بدن (پس از ادرار كردن) بطورى كه يقين كند چيزى از بول در مجرى نمانده و رطوبت مشكوك از بالا آمده است، كه در اين صورت نيز رطوبت محكوم به طهارت است و وضو را باطل نمى‌كند.

(4)

مسأله 1- لازم نيست خود شخص استبراء كند

، بلكه اگر كسى ديگر مانند زن يا مملوكه‌اش او را استبراء دهد كفايت مى‌كند.

(5)

مسأله 2- اگر شك كند در اينكه استبراء كرده يا نه‌

هر چند مدتى گذشته باشد و عادتش هم استبراء بوده بايد بنا را بر استبراء نكردن بگذارد، ولى اگر پس از استبراء شك كند كه آيا بطور صحيح استبراء كرده يا نه؟ بايد بنا را بر صحت استبراء بگذارد.

(6)

مسأله 3- كسى كه استبراء نكرده، اگر شك كند كه رطوبتى از او خارج شده‌

يا نه بنا را بر عدم بگذارد مانند اينكه در لباسش رطوبت مشكوكى ببيند كه نداند از او خارج شده يا از خارج به لباسش رسيده است كه اين رطوبت محكوم به طهارت است و باعث بطلان وضو هم نمى‌شود.

(7)

مسأله 4- اگر (كسى كه استبراء نكرده) بداند چيزى كه از او خارج شده مذى است‌

ولى شك كند كه با آن بول هم خارج شده يا نه محكوم به نجاست نيست و باعث بطلان وضو