(1)

مسأله 2- خوردن و آشاميدن در ظرفهاى طلا و نقره‌

و استفاده‌هاى ديگر از آن مانند استعمال آنها در تطهير از حدث (براى مثل وضو و غسل) و از خبث (نجاسات) و غير اينها حرام است. و آنچه كه حرام است عبارت است از عمل خوردن و يا آشاميدن در آنها و يا از آنها، نه برداشتن خوردنى و آشاميدنى از آنها و نه خود خوردنى و آشاميدنى. بنابراين اگر در روز ماه رمضان از اين ظرفها غذاى حلالى را بخورد، افطار به حرام نكرده است اگر چه از جهت اينكه از آنها آشاميده مرتكب معصيت شده است. اين مطالب راجع به خوردن و آشاميدن است، و اما راجع به غير خوردن و آشاميدن آنچه حرام است به كارگيرى اين ظرفها است. بنابراين اگر با مشت از آنها آب بردارد و وضو بگيرد، مشت نمودن آب، حرام ولى وضويش حرام نيست و آيا برداشت نمودن از آنها كه مقدمه خوردن و آشاميدن است نيز به جهت حرام بودن هر نوع به كارگيرى آنها، حرام مى‌باشد؟ تا در نتيجه خوردن و آشاميدن دو حرام باشد: يكى خوردن و آشاميدن و ديگرى به كارگيرى ظرف با برداشت نمودن؟ مورد تأمّل و اشكال است اگر چه حرام نبودن عنوان دوّم (به كارگيرى ظرف با برداشت نمودن) خالى از قوت نيست. و بنابر احتياط، قرار دادن آنها در رف‌ها (طاقچه‌ها) براى زينت از موارد به كارگيرى آنها حرام است. اگر چه حرام نبودن آن خالى از قرب نيست و اولى و احتياط مستحب آنست كه مساجد و مشاهد مشرفه هم به آنها تزيين نشود، و نگهدارى آنها بدون آنكه به كار گرفته شود بنابر اقوا حرام نيست. و بنا بر احتياط واجب، استعمال چيزى كه به وسيله يكى از اينها روكش شده، بطورى كه اگر جدا شود ظرف مستقلى خواهد شد حرام است و اگر چنين نباشد، حرام نيست. و همچنين استعمال چيزى كه طلاكارى يا نقره‌كارى شده و يا به آن آب طلا يا نقره داده شده حرام نيست. و طلا و نقره‌اى كه با هم ممزوج شده مانند يكى از آنها (استعمال آن، به شرح فوق حرام) است اگر چه اسم هيچ يك از آنها را نداشته باشد بر خلاف چيزى كه با يكى از اين دو ممزوج است بطورى كه اسم هيچ يك از آن دو را نداشته باشد (استعمال از آن حرام نيست).

(2)

مسأله 3- ظاهرا مقصود از ظروف آنست كه در خوردن و آشاميدن و پختن و شستشو و خميرگيرى به كار گرفته مى‌شود

مانند كاسه و كوزه و جامها و ديگها و جام‌هاى بزرگ و آبخورى‌ها و طشت و سماور و قورى و فنجان بلكه كوزه قليان و نعلبكى و حتى ملاقه بنابر احتياط واجب، بنابراين مانند سر قليان و سر چپق و غلاف شمشير و خنجر و چاقو و صندوق و جاى دعا و قاب ساعت و قنديل روشنائى و خلخال پا را اگر چه توخالى باشد، شامل نمى‌شود و شامل شدن آنها به مثل هاون و آتشدان و عوددان و ظروف عطريات و داروجات و ترياك و مانند اينها، مورد ترديد و اشكال است، پس نبايد احتياط ترك شود.