(1) و از آن جمله است- خواندن نماز در جاهائى كه براى نماز ميت آماده شده است، البته اين كار عقلا خوب است ولى رجحان آن شرعا ثابت نشده است.

(2) و از آن جمله اينكه- نماز ميت در مساجد خوانده نشود مگر در مسجد الحرام.

(3) و از آن جمله اينكه- با جماعت خوانده شود.

(4)

دفن ميّت‌

(5)

دفن ميت مسلمان و كسى كه در حكم او است، واجب كفايى است‌

و دفن آنست كه ميت را در گودالى از زمين گذاشته (با خاك مثلا) بپوشانند. بنابراين روى زمين قرار دادن و ساختن ساختمانى روى او بطورى كه پوشيده شود، كفايت نمى‌كند. و (نيز) قرار دادن در تابوت و لو اينكه از سنگ يا آهن باشد- با اينكه مى‌توانند او را در زمين دفن كنند- كافى نيست، ولى اگر كندن زمين مثلا در اثر سختى آن ممكن نباشد در اين صورت ساختن ساختمانى روى او و قرار دادن او در تابوت و مانند آن كه او را بپوشاند كفايت مى‌كند. و اگر انتقال ميت به جاى ديگرى كه كندن زمين آن ممكن است، قبل از آنكه براى ميت چيزى (مثلا بو گرفتن) پيش آيد، ممكن باشد، واجب است و احتياط آنست كه گودال طورى باشد كه جسد ميت از درنده‌ها محفوظ بماند و بوى آن به مردم نرسد. اگر چه بنابر اقوا، صرف زير خاك كردن در زمين، با اطمينان به تحقق دو امر مذكور- و لو از اين جهت كه درنده و يا كسى كه بوى آن او را آزار دهد وجود ندارد يا آنكه پس از دفن روى قبر او ساختمانى مى‌سازند- كفايت مى‌كند.

(6)

مسأله 1- اگر كسى روى دريا (مثلا در كشتى) بميرد

و به علت خوف تباه شدن و يا مانع ديگرى، رساندن او به خشكى ممكن نباشد و يا دشوار باشد بايد غسل و كفن و حنوط شده و نماز بر او خوانده شود سپس او را در خم و مانند آن گذاشته و درب آن را محكم بسته و يا آنكه وزنه‌اى از سنگ و مانند آن به پاهايش بسته و در دريا بيندازند و احتياط مستحب آنست كه در صورت امكان اولى (گذاشتن در خم) را انتخاب كنند. و (نيز) اگر ترس آن باشد كه دشمن، ميتى را نبش قبر كرده و مثله نمايد بايد به كيفيت مذكور، در دريا انداخته شود.

(7)

مسأله 2- بايد دفن رو به قبله باشد

، به اين ترتيب كه ميت را به طرف راستش بخوابانند بطورى كه در بلاد نيمكره شمالى سرش به طرف مغرب و دوپاهايش به طرف مشرق قرار