است، و سزاوار است كه وضو مقدم بر غسل شود.

(1)

آداب غسل‌

(2) و آنها چند چيز است: قرار دادن ميّت بر روى ساجه (تخته‌اى است از چوب مخصوص) يا هر تختى، و بيرون آوردن پيراهن ميّت از طرف پاهايش، اگر چه موجب پاره شدن آن شود، البته بنابر احتياط واجب بايد در اين صورت با رضايت ورثه باشد، و قرار دادن او را زير سايه مانند زير سقف يا چادر و مانند اينها، و پوشاندن عورت ميت، اگر چه به آن نگاه نشود و يا آنكه غسل دهنده كسى باشد كه نگاه كردنش به عورت او جايز باشد، و نرم كردن انگشتان و مفصل‌هاى او به آرامى، و شستن دستهاى ميّت قبل از غسل، تا نصف ذراع، و شستن سر او با كف سدر يا خطمى، و شستن عورتين او با سدر يا اشنان، جلوى غسل، و كشيدن دست روى شكم او به آرامى در دو غسل اول، مگر آنكه ميّت زن حامله باشد، و سه بار شستن دستها و عورتين او و سه بار غسل دادن هر يك از اعضاى سه‌گانه در هر غسل كه رويهم بيست و هفت تا مى‌شود، و خشك كردن بدن او بعد از غسل با پارچه‌اى تميز، و غير اينها.

(3)

مسأله- اگر از بدن ميت چيزى مانند پوست يا مو يا ناخن يا دندان جدا شد

بايد آن را در كفن ميت قرار داده و دفن نمود.

(4)

كفن كردن ميّت‌

(5)

كفن كردن ميّت مانند غسل او واجب كفايى است‌

، و آنچه كه از كفن واجب است سه قطعه مى‌باشد: لنگ كه بين ناف و زانو را بپوشاند، و پيراهن كه بنابر احتياط واجب لااقلّ تا نصف ساق پا برسد و سرتاسرى كه تمام بدن را بپوشاند، بنابراين بايد طولش از قد ميّت بلندتر باشد و پهنايش به اندازه‌اى باشد كه ممكن شود يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد و به ميّت پيچانده شود بطورى كه تمام بدن را بپوشاند. و در صورتى كه اين سه قطعه ممكن نباشد بايد به آنچه كه مقدور است اكتفا نمايد و در صورت دوران امر، بايد مقدار ممكن را در آن قطعه‌اى كه بيشتر بدن را مى‌گيرد مصرف نمود و اگر به جز ستر عورت ممكن نباشد، بايد همان را بپوشاند.