دهم ببيند همه ده روز نفاس است و همچنين است اگر يك روز در ميان تا روز دهم خون ببيند، و اگر پس از زايمان جز روز دهم خون نبيند فقط همان روز دهم نفاس است و روزهاى پاكى قبل از روز دهم تماما طهر [40] مى‌باشند و اگر روز سوم و دهم زايمان خون ديد نفاس او هشت روز است.

(1)

مسأله 2- اگر بعد از زايمان، خون بيش از ده روز ادامه پيدا كرد

، در صورتى كه در حيض صاحب عادت عدديه باشد بايد نفاسش را به اندازه روزهاى حيضش قرار دهد، چه ده روز باشد يا كمتر، و بعد از آن كارهاى مستحاضه را انجام دهد. و اما اگر در حيض صاحب عادت نباشد بايد نفاسش را ده روز قرار داده و بعد از آن، كارهاى مستحاضه را انجام دهد. اگر چه تا روز هجدهم سزاوار نيست احتياط در جمع بين وظائف زن نفساء، (صاحب نفاس) و مستحاضه را ترك نمايد.

(2)

مسأله 3- بايد بين نفاس و حيض بعد از آن اقل طهر كه ده روز است فاصله بيفتد

، پس اگر از وقت زايمان تا روز هفتم خون ببيند سپس بعد از روز دهم سه روز يا بيشتر خون ببيند حيض نيست بلكه استحاضه است، گرچه احتياط آنست كه تا روز هجدهم جمع بين وظائف نفساء و مستحاضه نمايد، در صورتى كه صاحب عادت نباشد، همانطورى كه گذشت ولى فاصله شدن اقل طهر بين نفاس و حيض قبل از آن بنابر اقوا لازم نيست، بنابراين اگر قبل از زايمان سه روز يا بيشتر خون ببيند،- چه متصل به زايمان و يا به فاصله كمتر از ده روز باشد- حيض است خصوصا اگر در وقت عادت باشد.

(3)

مسأله 4- اگر خون تا يك ماه يا كمتر و يا بيشتر از آن ادامه پيدا كند

، بعد از گذشت مدت عادت در صاحب عادت و مدت ده روز در زنى كه عادت ندارد، محكوم به استحاضه است، ولى بعد از گذشت ده روز از خون نفاس ممكن است كه حيض باشد، پس اگر صاحب عادت بوده و روزهاى ديدن خون مصادف با آن عادت باشد، محكوم به حيض است، وگرنه بايد رجوع به صفات و تميز نمايد، و اگر اوصاف و تميز نداشت بايد به خويشان رجوع نمايد، وگرنه هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، به تفصيلى كه در حيض گذشت، مراجعه شود.

(4)

مسأله 5- اگر خون نفاس ظاهرا قطع شود

بايد، به كيفيتى كه در حيض گذشت، استظهار [41] نمايد پس اگر خون واقعا قطع شده بود بايد مانند حائض براى آنچه مشروط به غسل است غسل نمايد.

(5)

مسأله 6- زن نفساء در جايز نبودن نزديكى با او و صحيح نبودن طلاقش‌

و حرام بودن نماز