در
راستاى تأكيد بر صحّتِ مدّعايمان و آنچه را تاكنون آورديم، لازم است در ديدگاههاى
اين دسته از صحابه- كه يادآور شديم- بيشتر دقّت كنيم و در اين پژوهش، بر نقل يك
واقعه يا حادثه از آنها خرسند نباشيم، بلكه نگرش فقهى آنان را- به نحو غالب- وارسى
كنيم.
در
ضمنِ بررسى شخصيت اينان، دريافتيم كه بيشتر اينها از اصحاب تدوين بودند و اين كار،
به معناى تضادّ خطمشى فكرى، ميانِ خليفه (عمر) و اين دسته از صحابه است.
نامهاى
كسانى كه تاكنون بر آنها دست يافتهايم، چنين است:
1.
على بن ابى طالب عليه السلام (م 40 ه-)
احدى
انكار نمىكند كه على عليه السلام در عهد پيامبر صلى الله عليه و آله از تدوين
گران بود. امّ سَلَمه (همسر پيامبر) مىگويد: على بن ابى طالب نزد پيامبر صلى الله
عليه و آله بود. آن حضرت پوستى خواست و املا مىكرد و على مىنوشت تا اينكه پشت و
روى پوست و پاچههاى آن آكنده از نوشته شد[1].
نزد
على عليه السلام صحيفه رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، آن را در غلافِ شمشيرش
حفظ مىكرد.
بيش
از ده نفر از شاگردان امام على عليه السلام اين صحيفه را ذكر كردهاند[2].
پيشاز
اين، بعضى از ديدگاههاى امام على عليه السلام- كه برخلافِ نظراتِ عُمَر بود- بيان
شد.