قبر صالحان از ظاهر آيه‌ى 21 سوره‌ى كهف به دست مى‌آيد كه مى‌فرمايد:

«... فَقالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْياناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلى‌ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً»؛ «پس گفتند: بر آن‌ها بنايى سازيد، پروردگارشان به آن‌ها داناتر است اما آنان كه بر كارشان چيره بودند، گفتند: ما بر اجساد آنان مسجدى بنا خواهيم كرد.»

چون اين آيه دلالت بر امضاى سكوتى قرآن درباره‌ى جواز ساختن مسجد بر قبر يا كنار قبر صالحان دارد و نسخ معناى آيه نيز، جز با خبر متواتر امكان‌پذير نيست. بنابراين، با امضاى قرآن، ادله‌ى ديگر اعتبارى نخواهند داشت. مانند دليل اعتبارى سد الذرايع (كه در آن گفته مى‌شود ساختن مسجد بر قبر به تدريج موجب عبادت و يا تعظيم صاحب قبر خواهد شد و به شرك مى‌انجامد) و نيز دليل سيره‌ى صحابه درباره قبر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و ساير قبور (كه گفته شده عمل آنان دلالت بر نهى از ساختن مسجد بر قبور مى‌كند) چون هر نوع دليلى در برابر قرآن ساقط خواهد بود.