مرا با دنيا چه‌كار؟! من در دنيا نظير سوارى مى‌مانم كه لحظاتى زير سايه درختى درنگ كرده و سپس حركت مى‌كند و آن را وامى‌نهد.[1]

ابن عباس مى‌گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم شب‌هاى پياپى گرسنه مى‌خوابيد و خانواده‌اش براى شام غذايى در اختيار نداشتند و بيشتر نان‌هايى كه استفاده مى‌كردند از جو تهيه شده بود.[2]

عايشه گفته است: هرگز خانواده پيامبر در يك روز، دو وعده غذا نخوردند مگر اين‌كه يك وعده آن خرما بود.[3] نيز مى‌گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم كه دنيا را وداع گفت، زره مباركش نزد فردى يهودى در قبال سى صاع (90 كيلو) جو، گرو بود.

از انس بن مالك نقل شده كه: فاطمه عليها السّلام پاره نانى خدمت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم آورد، حضرت فرمود:

فاطمه جان! اين پاره نان چيست؟ عرضه داشت: قرص نانى است كه خوش نداشتم آن را تناول كنم و آن را براى شما آوردم. حضرت فرمود: اين نخستين غذايى است كه پس از سه روز وارد دهان پدرت مى‌شود.[4]

قتاده مى‌گويد: پيش انس بوديم و نانواى وى نزدش حضور داشت. انس گفت: پيامبر تا زنده بود نان ترد (مطبوع) و گوشت آب‌پز تناول نكرد.[5]

6. بخشش و بردبارى‌

ابن عباس مى‌گويد: پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم در كارهاى خير بخشنده‌ترين مردم به‌

[1] . سنن ترمذى 4/ 518 حديث 2377.

[2] . همان 4/ 501 حديث 2360.

[3] . صحيح بخارى 5/ 2371 حديث 6090.

[4] . صحيح بخارى 3/ 1068 حديث 2759.

[5] . طبقات ابن سعد 1/ 400.