1.
قريش، نظام اسلامى را به عنوان قدرتى نظامى و سياسى سازمانيافته و دولتى واقعى و
جديد به رسميّت شناخت.
2.
بيم و هراس به دل مشركان راه يافت و نقش آنان اندك و ضعف و ناتوانى آنها در برابر
مسلمانان آشكار شد.
3.
اين صلح و آشتى فرصتى براى انتشار اسلام به دست داد و قبايل زيادى به اسلام
گرويدند. رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم از آغاز حركت خود كه برخاسته از
رسالت اسلامىاش بود، انتظار داشت قريش به او فرصتى دهد تا ديدگاه خويش را آزادانه
بيان و اسلام را در فضايى آكنده از آرامش و امنيّت براى مردم تشريح كند.
4.
مسلمانان با احساس امنيّت از ناحيه قريش براى رويارويى با يهوديان و ساير مخالفان،
تمام تلاش و كوشش خود را به كار گرفتند.
5.
مذاكرات صلح سبب شد با پىبردن همپيمانان قريش به ديدگاه مسلمانان، به آنان تمايل
نشان دهند.
6.
اين پيماننامه، به نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرصت داد تا با پادشاهان
و سران كشورهاى خارج از جزيرة العرب مكاتبه كند و آنان را به اسلام فراخواند و به
عنوان گامى در جهت انتقال اسلام به خارج از منطقه جزيرة العرب، براى جنگ موته
آماده شود.
7.
اين صلح، زمينه را در مراحل بعدى براى فتح مكّه- كه مهمترين مركز و دژ بتپرستى در
آن روزگار بهشمار مىآمد- مهيا ساخت.