مبلغان اسلام حمله برده و آن‌ها را به قتل رساندند. قبل از آن‌كه خبر كشته شدن آن‌ها به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم برسد، ابو براء عامرى به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم پيشنهاد كرد تا مبلغانى را براى تبليغ دين اسلام به سرزمين «نجد» اعزام دارد. رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرمود: «من از مردم نجد بر جان آنان بيم دارم». ابو براء گفت: بيم نداشته باش آنان در پناه من هستند. در عرف جزيرة العرب پناه دادن به افراد، از ارزش و اهميّتى چون خويشاوندى نسبى برخوردار بود؛ ازاين‌رو، پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم از گفته وى اطمينان حاصل كرد و گروهى از مبلغان را جهت تبليغ اعزام نمود. امّا دست خيانت، آن‌ها را در كام خود فروبرد و عامر بن طفيل و قبايل بنى سليم در منطقه «بئر معونه» بر آن‌ها يورش بردند و آنان را به شهادت رساندند و غير از عمرو بن اميه كه وى را آزاد كردند، كسى از آن جمع زنده نماند. عمرو، ماجرا را به عرض رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم رساند و در مسير خود دو تن را به گمان اين‌كه از عامريان هستند، به قتل رساند، اما پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم از اين اتفاق اندوهگين شد و به او فرمود: بسيار كار ناپسندى انجام دادى، دو تن را كه در پناه من بودند، به قتل رساندى قطعا ديه آن‌ها را مى‌پردازم.[1]

7. غزوه بنى نضير

گرفتارى‌هايى پياپى بر مسلمانان سبب شد تا منافقان و يهوديان مدينه بپندارند قدرت و شوكت مسلمانان درهم شكسته شده است. رسول گرامى صلّى اللّه عليه و اله و سلم با حكمت سياسى خود خواست چگونگى برخورد صحيح با يهود (بنى نضير) را مشخص نمايد و از مقاصد آن‌ها آگاه شود. ازاين‌رو، در

[1] . سيره نبوى 3/ 193- 195. اين غزوه در ماه ربيع الاول سال چهارم هجرى اتفاق افتاد.