الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ»؛ 6- صحيفه الابرار؛ 7- مفاتيح الغيب؛ 8- الفيه در طرائف؛ 9- علم الساعه؛ 10- لمح البصر؛ 11- نصره الحق.

مرحوم آقابزرگ تهرانى در نقباء البشر سه كتاب ديگر را نيز به وى نسبت داده است:

1- شرح حديث «أنا النقطة تحت باء بسم اللّه»؛ 2- كشف السبحات؛ 3- العروس.[1]

وى در مورد وداع امام حسين (ع) در لحاظات آخر در كربلا و سخنانى كه به امام سجاد (ع) فرموده اند چنين مى سرايد:

[1] - همان، ج 1، ص، 14- 16.

[2] - امام حسين( ع)، او[ حضرت سجاد( ع)] را به سينه چسباند و فرمود:« پسرم! تو پاك‌ترين و بهترين ذريه و عترت منى. تو جانشين من بر اين بانوان و كودكان غريب و يتيم و مظلوم هستى. از آن‌ها كه در چنين رنجى شديد در برابر شماتت دشمن قرار گرفته‌اند، سرپرستى كن و مونسشان باش. ايشان هيچ مردى غير از تو ندارند. به آن‌ها مهربانى كن.» سپس به آن‌ها فرمود:« هو إمام مفترض الطّاعه»،« او امامى است كه طاعتش واجب است.»( روايت كربلا، ص. 182 به نقل از معالى السبطين، ج. 2، ص. 22)

[3] - رهين: مرهون، گرو گذاشته شده.

[4] - علم من لدن: در اينجا اشاره به علم قرآنى و علم لدنى است كه بى‌واسطه و با الهام الهى به دست مى‌آيد. اشاره است به سوره مباركه نمل آيه- 6-« وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ»،« اى رسول! حقّا كه تو آيات قرآن را از سوى خداى داناى حكيم دريافت مى‌كنى.»

[5] - ر. ك. به پانوشت بيت 795.

[6] - مؤتمن: امين، مورد اطمينان.

[7] - ديوان نير، نويسنده، حجه الاسلام، محمد تقى، ناشر، موسسه فرهنگى مطالعاتى شمس الشموس، تهران، 1386، جلد 1، ص 78- 79.