هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد

او ماند كه در كنار زينب باشد

سجاد كه سجّاده به او دل مى‌بست‌

تدبير خدا بود كه در تب باشد[1]

قد قامت تو كلام عاشورا بود

آميخته با قيام عاشورا بود

سجاد! پس‌ازغروب آن ظهر ... غريب‌

سجاده تو پيام عاشورا بود[2]