ج) بحث متعلق حق و صاحب حق و من له الحق و من عليه الحق و تعلق حق به عين يا منفعت ويا امتياز و ا ولويت و مانند آن، و اينكه حق به نوعى مفهوم ذات الاضافه است.

د) حق از مفاهيمى است كه با توجه به اطراف آن تعبير و تفسير و ترجمه و معنا مى شود و نوعى تعلق به جمله ومفاهيم استعمال شده در جمله دارد و با عنايت به كلمات ديگر مفهوم آن روشن مى شود و نوعى ارتباط و ترابط با كلمات ديگر در جمله اى كه بكار رفته برقرار مى كند و چه بسا به تعبير ديگرى مفهوم آن بسيار وسيعتر و عام تر و شامل تر از آن مفهوم لفظ خشك و مجرد باشد بلكه مفهومى وسيع و اطلاقى و گسترده دارد كه تابع شرايط جمله وموقعيت كلامى و لفظى است كه اين واژه در آن جمله و كلام قرار گرفته و ابعاد خود را متجلى مى سازد.

ه-) نظام حقوقى نيز ريشه در اين مفهوم وسيع و گسترده دارد.

نظام حقوقى رابطه حقوقى بين افراد جامعه و مقررات حاكم در روابط انسان ها با يكديگر در يك محدوده كوچك و يا سطوح وسيعتر ملى وبين المللى براى برقرارى نظم و حقوق آنها نسبت به يكديگر و استقرار عدالت و جلوگيرى از ظلم و تجاوز و مانند آن است.

درنظام حقوقى اسلام اخلاق، حقوق و آداب، تكاليف و وظائف همه به هم آميخته و در هم تنيده است تا يك نظام حقوقى منطبق با فطرت و پايدار و پاسخگو و آميخته با اخلاق و ايمان و معرف و تعالى بخش سامان يابد.

اين نظام بايد با ابعاد وجودى انسان ها منطبق باشد و با فطرت همگون و عجين باشد و در جهت تعالى و تعامل انسان ها بكار رود و پاسخگوى عقول و عواطف و احساسات و تمامى ظرفتيهاى انسانى باشد و ريشه در عمق وجود انسان ها داشته باشد و با شهد جان انسان ها و گوهر حيات طيبه انسانى آميخته باشد و از