خداوند ما و شما را از كيد شرّ و توطئه ستم‌كاران و تجاوز حسودان و خشم و سخت گيرى زورگويان و ديكتاتورها كفايت فرمايد.

اى برادران مؤمنم مبادا طاغوتها و سركشان و مزدوران آنها و فريب خوردگان به دنيا و خود باختگان و دلدادگان نسبت به آن و ... شما را فريب دهند.

«إِنَ الْأُمُورَ الْوَارِدَةَ عَلَيْكُمْ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مِنْ مُظْلِمَاتِ الْفِتَنِ وَ حَوَادِثِ الْبِدَعِ وَ سُنَنِ الْجَوْرِ وَ بَوَائِقِ الزَّمَانِ وَ هَيْبَةِ السُّلْطَانِ وَ وَسْوَسَةِ الشَّيْطَانِ لَتُثَبِّطُ الْقُلُوبَ عَنْ تَنَبُّهِهَا وَ تُذْهِلُهَا عَنْ مَوْجُودِ الْهُدَى وَ مَعْرِفَةِ أَهْلِ الْحَقِّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّنْ عَصَمَ اللَّه».[1]

تمامى دو سخن طولانى مذكور، به علاوه نامه امام (ع) به زُهرى عالم برجسته‌ى اهل سنت و معاصر آن حضرت و نيز رسالة الحقوق آن حضرت هر يك به‌نحوى بيانگر ديدگاه امام (ع) و رسالت علماى اسلام و جامعه اسلامى در برابر حق كشيها، بى عدالتى ها، ظلم و جور جباران و ستم پيشگان و سياستهاى جلادان اموى و مروانى و عباسى است.

رسالة الحقوق آن حضرت، ابعاد حقوقى فرد فرد جامعه اسلامى را در حوزه ها و اشكال مختلف بيان فرموده و وظائف و تكاليف مربوط را ترسيم نموده و جايگاه هريك را از لحاظ حق و تكليف تعريف كرده و طى جداول حقوقى، روابط فردى، خانوادگى و اجتماعى را ارائه داده است تا هركس و در هر جايگاه و موقعيتى، وظائف خطير خود را خوب بشناسد و در صراط مستقيم عدالت حركت كند و مردم و زمام‌داران جامعه اسلامى نيز به تكاليف خود واقف و پاسخگو باشند؛ نظير قانون اساسى كه روابط دو جانبه ى ملت با كارگزارن دولت اسلامى را تفسير و تبيين مى نمايد.

[1] . همان.