موضوع بهره‌ورى از عمر و استفاده از فرصتها در سطوح مختلف فردى، خانوادگى، اجتماعى، سياسى، تربيتى و موثر بودن و نقش آفرينى در حيات طيبه جامعه و نظام آفرينش از مسائل كليدى و كارساز در نظام خلقت و حركت به سوى كمال و معرفت و خير و صلاح و سعادت دنيا و آخرت است و اين رسالت بزرگ در زمانى عملياتى خواهد شد كه ما خود را در آئينه جمال حضرت حق متعال و اسماء و صفات او ببينيم. و از اولياى گران‌سنگ الهى الگو بردارى نموده و الگو بگيريم.

) مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْكُمْ، أَنْتُمُ الصّرَاطُ الْأَقْوَمُ [السّبِيلُ الأَعْظَمُ وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ وَ شُفَعَاءُ دَارِ الْبَقَاءِ وَ الرّحْمَةُ الْمَوْصُولَةُ وَ الْآيَةُ الْمَخْزُونَةُ (.[1]

سبك زندگى به معناى هدايت تمامى سرمايه ها و فرصتها و امكانات و استعدادها است تا در جهت سير الى الله بتوانيم نقش آفرين باشيم و با ديدى جهانى و ولائى و اميد بخش به جهان و هستى و آرمان‌هاى بزرگ الهى موثر باشيم و اين رسالت بزرگ و خدمت ارزشمند خادمان به دين و قرآن و اهل بيت (ع) است كه از خداوند توفيق اخلاص را براى همگان مسئلت مى نمايم.[2]

اين دعاها، چراغ راه و سرمايه زندگى و راهنماى آرمان هاى بلند علوى‌و دنيوى و در رأس، معرفت افزائى در دين و دنيا و آخرت است. انسان ها را به شاهراه سعادت و صراط مستقيم ولايت هدايت مى نمايد و جامعه بشرى را از منجلاب‌

[1] . محمد بن على بن بابويه( شيخ صدوق)، كتاب من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 615.

[2] . در اين رابطه به دعاهاى شريف صحيفه سجاديه به ويژه دعاهاى 11، 12، 22، 23، 25، 27، 41، 42، 43، 45، 47، 48 و دعاى شريف مكارم الاخلاق مراجعه شود.