مورد من چيزى شده است؟ حضرت صلى الله عليه وآله فرمودند: نه جز خير، ولى امر شدم كه آن را جز خودم و يا مردى از خودم ابلاغ نكند.

هيثمى رجال اين سند را ثقات دانسته است و شعيب ارنؤوط رجال سند را رجال شيخين دانسته جز زيد بن يثيع و او تابعى ثقه است چنان كه ابن حجر نيز در «تقريب» به آن تصريح كرده است. (پس بنابر اين خبر، بايد گفت كه ابن تيميه در رأس همه خود ابوبكر را تكذيب كرده است.)

2. عن علي أن رسول الله صلى الله عليه وآله بعث ببراءة إلى أهل مكة مع أبي بكر ثم اتبعه بعلي فقال له خذ الكتاب فامض به إلى أهل مكة قال فلحقته فأخذت الكتاب منه فانصرف أبو بكر وهو كئيب فقال يا رسول الله أنزل في شئ قال لا إني أمرت أن أبلغه أنا أو رجل من أهل بيتي؛[1] اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: همانا پيامبر صلى الله عليه وآله ابوبكر را با برائت به مكه فرستاد. سپس على را به دنبالش فرستاد و به او فرمود: نامه را از ابوبكر بگير و به طرف اهل مكه برو. پس من خود را به او رساندم و نامه را از او گرفتم. پس او برگشت و در حالى كه ناراحت و شكسته حال شده بود گفت: اى رسول خدا، در مورد من چيزى نازل شد؟ فرمودند: نه، مگر اين‌كه من امر شدم خودم يا مردى از اهل بيتم اين وظيفه را انجام دهد.

[1] . سنن الكبرى نسائى، ج 5، ص 129، ح 8461؛ خصائص نسائى، ص 92، ح 76؛ مشكل الآثار طحاوى، ج 8، ص 121، ح 3052؛ الاموال قاسم بن سلام، ج 1، ص 31، ح 402؛ انساب الاشراف، ج 1، ص 289.