كه در احاديث چنين مطلبى نيز وارد نشده است، بلكه ابوهريره مى‌گويد: ابوبكر ما را فرستاد و ما ندا داديم. هم اكنون با احاديث زيادى كه در اين موضوع وارد شده است آشنا خواهيم شد و آن را از حديث ابوبكر شروع مى‌كنيم:

1. عن أبي بكر: أن النبي صلى الله عليه وآله بعثه ببراءة لأهل مكة لا يحج بعد العام مشرك ولا يطوف بالبيت عريان ولا يدخل الجنة إلا نفس مسلمة من كان بينه و بين رسول الله صلى الله عليه وآله مدة فأجله إلى مدته و الله‌ بري‌ء من المشركين ورسوله‌ قال فسار بها ثلاثا ثم قال لعلي رضي الله تعالى عنه ألحقه فرد علي أبا بكر و بلغها أنت قال ففعل قال فلما قدم على النبي صلى الله عليه وآله أبو بكر بكى قال يا رسول الله حدث في شي‌ء قال ما حدث فيك إلا خير ولكن أمرت أن لا يبلغه إلا أنا أو رجل مني؛[1] از ابوبكر نقل شده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله او را با آيات برائت به مكه فرستادند تا به آن‌ها ابلاغ كند كه پس از اين سال مشركين حق حج ندارند و نمى‌توانند عريان طواف كنند و وارد بهشت نمى‌شود جز مسلمان و هر كه بين او و پيامبر صلى الله عليه وآله عهدى باشد زمانش تا مدت معين شده است. «خداوند و رسولش از مشركين بيزارند.» سپس پيامبر صلى الله عليه وآله به على فرمودند: خود را به ابوبكر برسان و او را به نزد من برگردان و آيات را تو ابلاغ نما. پس على اين كار را انجام داد و چون ابوبكر به نزد پيامبر صلى الله عليه وآله برگشت گريه كرد و گفت: اى رسول خدا، آيا در

[1] . مسند احمد، ج 1، ص 3، ح 4؛ مسند ابويعلى، ج 1، ص 100، ح 98؛ علل دارقطنى؛ ج 1، ص 274، ح 67 با 3 سند؛ مجمع الزوائد، ج 3، ص 239.