عبدالله بن نمير كه از رجال صحاح سته است، پس بر دروغ گفته است كه اين حديث را ابومعاويه روايت مى‌كرده، پس او نيز كذاب بوده است. چه قدر راحت است تهمت زدن به بندگان خداوند متعال!

يكى از راويانى كه از ابومعاويه اين حديث را روايت كرده وابن جوزى سند آن را به سبب آن راوى تضعيف كرده است، ابومحمد جعفر بن محمد بغدادى است كه ابن جوزى بعد از نقل حديث مى‌گويد: «او (ابو محمد جعفر بن محمد بغدادى) متهم بر دزديدن اين حديث است.»[1] اين در حالى است كه ابن حجر در مورد او مى‌گويد: «او (ابو محمد جعفر بن محمد بغدادى) «سال 279 ه- وفات كرد و به خاطر ثقه وصالح بودنش مردم از او زياد حديث گرفته‌اند.» خطيب در مورد او گفته است: «شخص زاهد، ثقه، راستگو ومتقن بود ومسلمه بن قاسم نيز او را ثقه ومرد صالح وزاهد دانسته است.»[2] پس اين سند نيز صحيح بوده واتهام ابن جوزى از اين راوى بى‌جا و دور از انصاف وواقعيت است.

توجه داشته باشيم كه چگونه محدثان به خاطر روايت حديث در فضائل اهل بيت عليهم السلام بدون دليل مورد اتهام قرار مى‌گيرند!

از آن‌چه بيان شد روشن گشت كه قطعا اين حديث را ابومعاويه روايت كرده است. اكنون ببنيم ابومعاويه كيست؟

او محمد ابن خازم است كه صحاح سته از او حديث روايت كرده‌اند و بخارى 44 و مسلم 270 حديث از او روايت كرده‌اند. ابن حجر مى‌گويد: «او در حفظ

[1] . الموضوعات ابن جوزى، ج 1، ص 354.

[2] . تهذيب التهذيب ابن حجر، ج 2، ص 87، ح 155.