الإسلام ومودته لا يبقين فى المسجد باب إلا سد إلا باب أبى بكر؛[1] پيامبر صلى الله عليه وآله خطبه خوانده و ضمن آن فرمودند: خداوند بنده‌اى را بين دنيا وآخرت مخير نمود و آن بنده آخرت را اختيار كرد. ابوبكر با شنيدن اين سخن گريه كرد و من با خودم گفتم: چرا اين شيخ گريه مى‌كند! خداوند بنده‌اى را بين دنيا و آخرت مخير كرده است و آن بنده آخرت را اختيار كرده (پس اين چه جاى گريه دارد). (متوجه شدم كه) آن بنده پيامبر صلى الله عليه وآله است و ابوبكر داناترين ما صحابه بود كه متوجه اين مطلب شد. پيامبر صلى الله عليه وآله فرمودند: اى ابوبكر، گريه مكن، همانا امين‌ترين مردم در نفس و مالش براى من ابوبكر است. اگر من كسى را خليل مى‌گرفتم، حتماً آن ابوبكر بود، ولى برادرى اسلام (كافى است). در مسجد هيچ دربى باقى نماند و همه را ببنديد به جز درب منزل ابوبكر.

ما حديث خلت وبستن درها را در كتاب «امام بخارى وجايگاه صحيحش» مفصل مورد بررسى قرار داديم لذا از خواننده عزيز خواهش مى‌شود به آن‌جا مراجعه كنند. با اين حال در اين‌جا با اختصار به چند نكته اشاره مى‌كنيم.

اولا: سند و متن اين حديث ضعيف ومضطرب است.

ثنايا: دارقطنى در مورد اين حديث گفته است: اين سياق غير محفوظ است واختلف فيه على فليح.[2] پس بنابر اين تصريح دارقطنى راوى اين خبر تنها فليح است.

[1] . صحيح بخارى، كتاب الصلاة، باب: الخوخة و الممر فى المسجد، ج 1، ص 177، ح 466، ج 3، ص 1337، ح 3654 و 3904؛ صحيح مسلم، كتاب فضائل الصحابة، باب من فضائل ابى‌بكر، ج 4، ص 1854، ح 2382؛ سنن ترمذى، ج 5، ص 269، ح 3739 و 3740؛ مسند احمد، ج 3، ص 18.

[2] . مقدمه فتح البارى، ص 349.