گمراهى و رساترين زيان و بزرگ‌ترين دروغ و بهتان قدم گذاشتند. پس خداوند خوار و ذليلشان ساخته و زمين را از مانند آن‌ها پاك گرداند!.»[1]

باز هم ابن حجر مى‌گويد: «اين تيميه بنده‌اى است كه خدا او را ذليل، گمراه، كور و كر و خوار نموده است. امامان به روشنى فسادكارى و دروغگويى او را بيان كرده‌اند. پس هر كه مى‌خواهد با اين حقيقت آشنا شود، سخن امام مجتهد وكسى كه امامت و جلالت و به درجه اجتهاد رسيدنش مورد اتفاق است و او ابوالحسن سبكى مى‌باشد و نيز به سخن فرزندش ابن جماعت و اهل زمانشان و غير اين‌ها از علماى شافعى، مالكى و حنفى را بخواند.»[2]

باز هم ابن حجر مى‌گويد: «ابن قيم و استادش ابن تيميه گفته‌اند: پيامبر صلى الله عليه وآله وقتى ديد كه پرودگارش دست خود را بين دو كتف او گذاشت آن مكان را بزرگ و گرامى داشت». حافظ عراقى گفته است: من چنين چيزى را پيدا نكرده‌ام. سپس ابن حجر مى‌گويد: اين رأى زشتى است كه نشانه گمراهى آن‌هاست. چنين سخنى فقط بر اساس مذهب آن دو درست است كه براى اثبات آن استدلال كرده و اهل سنت را كه چنين سخنى را انكار مى‌كنند سرزنش مى‌نمايند. و چنين سخنى جز اثبات جسم و جهت براى خداوند متعال نيست. خداوند بزرگ و متعال است از آنچه ظالمان مى‌گويند. اين دو يعنى ابن تيميه و ابن قيم در اين موضوع عقايد زشت زيادى دارند كه گوش‌ها را كر مى‌كند و به دروغ و گمراهى حكم وقضاوت مى‌كنند. خداوند زشت گرداند آن دو را و هر آن كسى را نيز كه سخن‌

[1] . الفتاوى الحديثية ابن حجر هيتمى، ص 203 و 480.

[2] . الفتاوى الحديثيه، ص 114 و 242.