علمايى كه تا اين‌جا اسامى آن‌ها ياد شد در قرن هشتم و نهم قمرى زيسته‌اند واكثر آن‌ها با ابن تيميه همزمان بوده‌اند وچنان كه ملاحظه نموديد همگى به وصفى چون امام، قاضى، محدث يا فقيه توصيف شده‌اند. همچنين ملاحظه كرديد كه از همه مذاهب چهارگانه اهل سنت، علماى بودند كه با ابن تيميه وعقايد وى مخالفت كرده و بر او رد نوشته‌اند.

ديدگاه برخى از علماى پس از قرن نهم‌

1. احمد بن محمد قسطلانى مصرى (متوافاى 923 ه. ق.)

او مى‌گويد: «ابن تيميه سخن زشت عجيبى دارد كه شامل منع سفر براى زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه وآله مى‌باشد. بر ابن تيميه در اين موضوع سبكى در كتاب «شفاء السقام» رد نوشته و با اين عملش قلوب مؤمنين را شفا بخشيده است.»[1]

2. احمد بن حجر هيتمى مكى شافعى (متوفاى 974 ه. ق.)

او مى‌گويد: «به تو باد كه مبادا به نوشته‌هاى ابن تيميه و شاگردش ابن قيم وغير آن دو كه هوا و هوس خود را خداى خود قرار داده و خدا آن‌ها را گمراه كرده وبه گوش و قلبشان مهر گمراهى زده و چشمانشان را كور كرده است، ميل پيدا كنى! چنين انسان‌ها را چه كسى پس از گمراه كردن خدا مى‌تواند هدايت كند؟ اين ملحدان چگونه از حد ورسوم تجاوز كرده وحدود اسلام وحق را پاره كردند؟ گمان كردند كه به هدايت خدا رسيدند، ولى اين‌گونه نيست، بلكه آن‌ها بر بدترين‌

[1] . مواهب اللدنية، ج 4، ص 574.