*. «الاعتبار ببقاء الجنّة و النّار.»

*. الشن الغاره على من انكر سفر الزيارة.»

*. النظر المحقق فى الحلف بالطلاق معلق.»

*. نقد الاجتماع و الافتراق فى مسائل الايمان و الطلاق.

به زودى به بعضى از سخنان او در باره عقيده ابن تيميه اشاره خواهد شد.

30. صلاح الدين خليل كيكلدى دمشقى مقدسى (متوفاى سال 760 ه. ق).

او در رد بر فتاواى ابن تيميه پيرامون زيارت قبر پيامبر احاديث وارده در باره زيارت قبر پيامبر را براى استادش برهان الدين فزارى جمع آورده است.

31. بهاء الدين عبد الوهاب بن عبد الرحمان شافعى (متوفاى 764 ه. ق.)

او كتابى به نام «الحوادث لا اول لها» بر رد ابن تيميه نوشته است. همچنين در كتاب «المنقض من الذلل» نيز بر ابن تيميه رد نوشته است.

32. عزّ الدين بن جماعه كنانى (متوفاى سال 767 ه. ق.)

او در باره ابن تيميه مى‌گويد: «او كسى است كه خدا او را گمراه كرده و لباس ذلت و خوارى را بر تن او كرده است.»[1]

زمانى كه فتواى ابن تيميه در مورد منع سفر از زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه وآله به او رسيد، بر جواز آن فتوا داد و گفت: «گوينده اين سخن گمراه و بدعتگزار است.»[2]

33. عبد الله بن اسعد بن على يافعى مكى شافعى (متوفاى سال 768 ه. ق.)

او مى‌گويد: «در سال 705 ه. ق، فتنه شيخ حنابله ابن تيميه واقع شد.» سپس به چندين بار زندانى شدن ابن تيميه اشاره كرد ومى‌گويد: «او در مصر به مردم مى‌

[1] . جوهر المنظم، ص 30؛ شواهد الحق، ص 15.

[2] . دفع الشبه من شبه و تمرد، ص 325.