و لعنت خدا و ملائكه و همه مردم بر او باد!» اين حديث را مسلم روايت كرده است.[1]

ابن كثير مى‌گويد: «وقعوا على النساء حتى قيل انه حبلت الف امرأة في تلك الايام من غير زوج فالله اعلم؛[2] بر زنها تجاوز كردند تا جايى كه گفته شده هزار زنى كه شوهر نداشتند در آن روزها حامله شدند.

مدائنى از عطاء بن قره و او از هشام بن حسان نقل كرده كه گفت: ولدت الف امرأة من اهل المدينة بعد وقعة الحرة من غير زوج؛ هزار زن بى شوهر پس از واقعه حره (بر اثر تجاوز) بچه دار شدند.»[3] رجال اين سند ثقه هستند.

مغيره بن مقسم مى‌گويد: انهب مسرف بن عقبة المدينة ثلاثا و افتض بها الف عذراء؛[4] مسلم بن عقبه سه روز مدينه را غارت نمود و هزار دختر باكره در اين واقعه بكارتشان را از دست دادند و آن پاره گشت. مغيره بن مقسم از رجال صحاح سته است.

ابن طقطقى مى‌گويد: فقيل: إن الرجل من أهل المدينة بعد ذلك كان إذا زوج ابنته لا يضمن بكارتها ويقول: لعلها قد افتضت في وقعة الحرة؛[5] گفته شده: مردى از اهل مدينه بعد از واقعه حره اگر مى‌خواست دخترش را به‌

شوهر دهد باكره بودنش را تضمين نمى‌كرد و مى‌گفت: شايد در واقعه حره بكارتش را از دست داده است.

ابن قتيبه مى‌نويسد: «مسلم بن عقبه وقتى از جنگ وغارت اهل مدينه فارغ شد در نامه‌ى به يزيد چنين نوشت: سلام عليك يا اميرالمؤمنين! من نماز ظهر را نخواندم مگر در مسجد آن‌ها پس از كشتن فجيع وبه غارت بردن عظيم. وسه مرتبه خانه‌هايشان را غارت نموديم، همان گونه كه اميرالمؤمنين دستور داده بود ....»[6]

ابن جوزى از مدائنى در كتاب «حره» از زهرى نقل كرده كه گفت: «در روز حره از بزرگان قريش و انصار و مهاجرين و سرشناسان و موالى هفتصد نفر كشته شدند. و كسانى كه از بردگان و مردان و زنان به قتل رسيدن ده هزار نفر بودند. چنان خون ريزى شد كه خون‌ها به قبر پيامبر صلى الله عليه وآله رسيد و ضريح و مسجد پيامبر صلى الله عليه وآله پر از خون شد.

مجاهد مى‌گويد: «مردم به حجره رسول خدا صلى الله عليه وآله و منبر او پناه بردند، ولى شمشيرها بود كه بر آن‌ها وارد مى‌شد.»

اين‌ها برخى از جنايات يزيد است. و از اين اخبار چندين دروغ ابن تيميه روشن مى‌شود كه گفت: «خون به قبر پيامبر صلى الله عليه وآله نرسيد، كشته‌ها به ده هزار نرسيد، و همه اشراف و بزرگان را نكشت و ....»

اين در حالى است كه خداوند متعال در قرآن مى‌فرمايد:

«وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً؛[7] هر كه يك مؤمنى را عمداً به قتل رساند جزايش جهنم‌

[1] . تاريخ خلفاء، ص 209؛ سير اعلام النبلا، ج 4، ص 37 و 38.

[2] . تاريخ ابن كثير، ج 8، ص 241.

[3] . تذكرةالخواص، ص 259 و 260؛ تاريخ ابن كثير، ج 8، ص 241.

[4] . سير اعلام النبلاء ذهبى، ج 3، ص 323 شرح حال عبدالله بن حنظله رقم 49.

[5] . الفخرى فى الآداب السلطانيه ابن طقطقى متوفى 709، ص 43.

[6] . الامامة و السياسة ابن قتيبه، ج 1، ص 218.

[7] . سوره نساء، آيه 93.