به نماز نزديك نشويد. حاكم و ذهبى گفته‌اند: اين خبر به سه وجه وارد شده و اين وجه صحيح‌ترينش است.

در مورد اين اخبار چند مطلب قابل ذكر است: اين خبر را در مورد اميرالمؤمنين عليه السلام از اصل نمى‌توان قبول كرد؛ زيرا راوى اصلى ابوعبدالرحمن سلمى ناصبى است.

همچنين اولا: اين خبر مضطرب است؛ زيرا گاه گفته است: عبدالرحمن بن عوف ما را به مهمانى دعوت كرد و گاه گفته است: مردى از انصار ما را به مهمانى دعوت كرد.

ثانيا: مى‌گويد: 1. عبدالرحمن بن عوف امام شد. 2. مردى امام شد. 3. على امام شد.

راوى اين خبر از عبدالرحمن سلمى ناصبى تنها عطاء بن سائب است كه او در آخر عمرش اختلاط پيدا كرده و چهار نفر را ذكر كرده‌اند كه قبل از اختلاط از او حديث شنيده و احاديث بقيه از او را ضعيف خوانده‌اند و يكى از آن چهار نفر سفيان بن عيينه است كه اين خبر را از عطاء نقل كرده است و چهار نفر يعنى وكيع، ابونعيم، قبيصة و عبدالرحمن بن مهدى همگى از سفيان روايت كرده‌اند كه شخصى كه امام شد عبدالرحمن بن عوف بوده است و حاكم و ذهبى نيز مى‌گويند: در اين خبر حق با سخن سفيان است كه گفته است: عبدالرحمن امام شد، ولى خوارج اين امامت و اين مستى را به اميرالمؤمنين نسبت داده‌اند كه خداوند ساحت او را از اين (تهمت و كذب) مقدس و پاك داشته است.

پس بنابر اين تأكيد حاكم و ذهبى، ابن تيميه از امامان خارجى و ناصبى خود پيروى كرده و اين تهمت آن‌ها را تكرار كرده است.

همچنين در شأن نزول اين آيه از عمر بن خطاب، ابن عباس، ابوهريره و ابن عمر اخبارى نقل شده كه هيچ ربطى به اين داستان ندارد و اين نيز بى‌اساس بودن اين خبر را تأييد مى‌كند.

اما راوى اصلى اين خبر، عبدالله بن حبيب ابوعبدالرحمن سلمى ناصبى است.