همچنين همسران پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله ديگران را به خاطر شركت در اين جنگ‌ها تشويق و به آن امر كرده‌اند تا همراه اميرالمؤمنين عليه السلام با دشمنان آن حضرت بجنگند و خود نيز دوست داشتند در اين جنگ همراه آن حضرت باشند:

1. عن عمرة بنت عبدالرحمن قالت: لما سار علي إلى البصرة دخل على أم‌سلمة زوج النبي صلى الله عليه وآله فقالت: سر في حفظ الله و في كنفه فو الله إنك لعلى الحق و الحق معك و لولا أني أكره أن أعصى الله و رسوله فإنه أمرنا صلى الله عليه وآله أن نقر في بيوتنا لسرت معك و لكن و الله لأرسلن معك من هو أفضل عندي و أعز علي من نفسي ابني عمر؛[1] عمره دختر عبدالرحمن مى‌گويد: چون على به بصره حركت نمود براى وداع با ام‌سلمه همسر رسول خدا صلى الله عليه وآله به منزلش وارد شد. ام‌سلمه گفت: در حفظ و پناه خدا حركت كن. به خدا سوگند قطعا تو بر حق هستى و حق همراه توست. اگر اين نبود كه من دوست ندارم خدا و رسولش را نافرمانى كنم؛ زيرا او (خداوند) ما (همسران پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله) را امر فرموده تا در خانه‌هايمان بمانيم، حتما همراه تو مى‌آمدم، ولى به خدا سوگند قطعا كسى را همراه تو راهى مى‌كنم كه نزد من از خودم نيز برتر و عزيزتر است و آن پسرم عمر است.

حاكم و ذهبى سند اين حديث را به شرط شيخين صحيح دانسته‌اند.

2. عن أبي ثابت مولى أبي ذر قال: كنت مع علي يوم الجمل فلما رأيت عائشة واقفة دخلني بعض ما يدخل الناس فكشف الله عني ذلك عند صلاة الظهر فقاتلت مع أمير المؤمنين فلما فرغ ذهبت إلى المدينة فأتيت‌

[1] . تاريخ طبرى، ج 3، ص 8؛ المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 129، ح 4611.