عمالش در تمام آفاق نوشت: شهادت هيچ يك از شيعه‌ى على واهل بيتش مورد قبول قرار نگيرد وبه آن‌ها نوشت: به شيعه‌ى عثمان ومحبان و اهل ولايتش وكسانى كه فضائل ومناقب عثمان را نقل مى‌كنند توجه كنيد وآن‌ها را به خود نزديك كنيد واكرامشان نماييد وهر كه از آن‌ها در مورد عثمان حديث روايت مى‌كند، نامش ونام پدر وعشيره‌اش را به من بنويسيد. اين كار را كردند وفراوان در فضائل عثمان حديث وضع ونقل كردند و معاويه نيز در مقابل براى آن‌ها هدايا مى‌فرستاد وهر كه يك فضيلتى هم در مورد عثمان نقل مى‌كرد، عمال معاويه وى را اكرام وبه خود نزديك مى‌كردند وهيچ كسى از آن‌ها را رد نمى‌كردند واين روش در همه شهرها به اوج رسيد. سپس معاويه به عمالش نوشت: همانا حديث در فضائل عثمان بسيار شد ودر همه شهرها پخش گشت. پس وقتى اين نامه‌ى من به شما رسيد مردم را به روايت حديث در فضائل صحابه وخلفاى اولين فرا خوانيد وهيچ خبرى ترك نكنيد كه مسلمين در فضل على روايت كرده باشند، مگر اين‌كه همان خبر را در مورد صحابه‌ى ديگر نقل كنيد وبراى من بياوريد وهمانا اين عمل براى من محبوب‌تر وروشن كننده‌تر براى چشمان من است در مقابل حجت ابوتراب وشيعه‌اش وسخت‌تر است براى آن‌ها از مناقب عثمان وفضائلش .... (شرح نهج البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 11، ص 44). مدائنى ابوالحسن على بن محمد، متولد 122 هجرى است. ذهبى در مورد او مى‌گويد: علامه، حافظ و صادق، داراى كتاب‌هاست. (علم و آگاهى‌اش) در مورد سيره ومغازى وانساب وروزگار عرب عجيب بود و اسنادش عالى است. يحيى بن معين با تأكيد گفته است: او ثقه ثقه ثقه است. او بنى اميه را