اسم الکتاب : ابن تيميه امام سلفى ها المؤلف : قاسم اف، الياس الجزء : 1 صفحة : 151
اهل رؤسا را
مقدم مىداشت وهمچنين فارسها اهل بيت پادشاه را مقدم مىداشتند. پس، اگر از كسى
چنين چيزى نقل شده باشد به همين مطلب اشاره مىكند.[1]
اينجا
هم ابن تيميه دروغ گفته كه ادعا كرده كسى خودش را سزاوارتر بر خلافت ندانسته است و
.... وهمچنين خداوند متعال وپيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را پيرو راه مردم
جاهليت معرفى كرده است؛ زيرا خداوند متعال در قرآن و پيامبر اكرم صلى الله عليه
وآله در احاديث فراوان، اهل بيت عليهم السلام را بر ديگران مقدم داشتهاند.
ابن
تيميه با چنگ زدن به سخن برخى، خواسته است ثابت كند كه خلافت خلفاى ثلاثه با نص
جلى و برخى گفتهاند با نص خفى ثابت شده است.[2]
اولا:
اينگونه احاديث را خود اهل سنت در عمل به كذب بودنش اتفاق كردهاند؛ زيرا
مىگويند: پيامبر صلى الله عليه وآله كسى را جانشين خود قرار نداد و امت خليفه
تعيين كردند و از عمر بن خطاب نيز روايت كردهاند كه گفته است: پيامبر صلى الله
عليه وآله خليفه تعيين نكرد.[3] ثانيا: از
عمر بن خطاب و ديگران ثابت شده كه آنها نيز چنين احاديثى را با گفتارشان در اين
موضوع تكذيب كردهاند. ثالثا: توجه داشته باشيم كه نه در مورد حضرات خلفا، بلكه در
مورد معاويه نيز در تأييد خلافتش و اينكه نزديك بوده او پيامبر شود و ... فراوان
حديث وضع كردهاند و حتى در مدح و عدم كراهت از خلافت معاويه از زبان اميرالمؤمنين
عليه السلام نيز با سندهاى مختلف حديث روايت كردهاند كه براى آشنايى با اين قبيل
اخبار مىتوان به (سير اعلام النبلاء) شرح حال معاويه مراجعه نمود.