ابن تيميه و نسبت فتاواى خلاف نص به اميرالمؤمنين عليه السلام‌

ابن تيميه معتقد است كه اميرالمؤمنين عليه السلام فتاواى زيادى دارد كه مخالف نص هستند. اينك به چند نمونه از سخنان ابن تيميه توجه نماييد:

1. «على فتواهاى زيادى دارد كه با نصوص مخالف است و حتى شافعى در يك كتاب خلاف‌هاى على و نيز خلاف‌هاى ابن مسعود را جمع آورى كرده است. محمد بن نصر مروزى نيز كتاب بزرگى در اين زمينه نوشته است.»[1]

2. «شافعى با بعضى فقهاى كوفه در مسائل فقهى مناظره مى‌كرد و اهل كوفه عليه او به سخن على استدلال مى‌كردند، پس شافعى كتاب اختلاف على و ابن مسعود را تأليف كرد و در آن مسائل زيادى از سخنان آن‌ها را بيان كرد كه به خاطر وجود نص بر خلاف سخن على و ابن مسعود سخنان آن‌ها ترك شده است. وپس از شافعى محمد بن نصر كتاب بزرگ‌تر از آن را تأليف نمود.[2]

در اين عبارات توجه كنيد چگونه مكارانه سخن گفته است، ولى در سخنان بعدى بيشتر حقايق مطلب را روشن و به دروغ‌گويى خود شهادت مى‌دهد.

باز مى‌گويد:

3. «شافعى در كتابى خلاف‌هاى على و نيز خلاف‌هاى ابن مسعود را جمع آورده است. همان سخنى كه مردم آن‌ها را به خاطر مخالف نص ويا مخالف با معناى نص بودنش ترك كرده‌اند. بعد از شافعى محمد بن نصر مروزى از چنين سخنان خلافى بيش از آن‌كه شافعى جمع آورده بود جمع آورد. هرگاه كوفيان‌

[1] . منهاج السنة ابن تيميه، ج 7، ص 502.

[2] . فتاوى الكبرى ابن تيميه، ج 3، ص 487.