موافقتنامه كشاورزى: قواعد و تعهدات جديد

هدف موافقتنامه كشاورزى، انجام اصلاحات تجارى در اين بخش و بازارمحور كردن سياستهاست. اين عمل، قابليت پيش‌بينى و اطمينان بيشترى براى كشورهاى واردكننده و صادركننده ايجاد مى‌كند.

قواعد و تعهدات جديد ناظر بر موارد زير هستند:

* دسترسى به بازار- محدوديتهاى مختلف تجارى در واردات‌

* حمايت داخلى- يارانه‌ها و ساير برنامه‌ها، شامل مواردى كه قيمتهاى محصولات زراعى و درآمد كشاورزان را افزايش داده يا تضمين مى‌كنند.

* يارانه‌هاى صادراتى و ساير روشهايى كه براى رقابتى كردن مصنوعى صادرات مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

موافقتنامه به دولتها اجازه مى‌دهد تا از اقتصاد روستايى خود حمايت كنند اما ترجيحا با سياستهايى كه كمتر به اختلال در تجارت منجر مى‌شود. موافقتنامه مزبور همچنين نوعى انعطاف‌پذيرى را در اجراى تعهدات اجازه مى‌دهد. كشورهاى در حال توسعه مجبور نيستند مانند كشورهاى توسعه‌يافته يارانه‌ها را قطع كنند و يا تعرفه‌ها را به اندازه كشورهاى مذكور كاهش دهند، بلكه به آنها فرصت بيشترى داده مى‌شود تا به تعهداتشان به طور كامل عمل نمايند. كشورهاى با حداقل توسعه‌يافتگى كلا اجبارى براى رعايت اين تعهدات ندارند و تمهيدات خاصى براى منافع كشورهايى كه به واردات موارد اوليه غذايى وابسته‌اند و همچنين براى نگرانيهاى كشورهاى با حداقل توسعه‌يافتگى در نظر گرفته مى‌شود.

مقررات «صلح» در موافقتنامه با هدف كاهش مناقشات يا چالشهاى احتمالى بر سر يارانه‌هاى كشاورزى در طول نه سال، تا پايان سال 2003 است.

دسترسى به بازار: «فقط تعرفه»

قاعده جديد دسترسى به بازار محصولات كشاورزى «فقط تعرفه» است. قبل از دور اروگوئه، برخى واردات كشاورزى از طريق سهميه‌بندى و ساير تدابير غير تعرفه‌اى‌