تجارت جهانى مهمتر و پيچيده‌تر از 40 سال قبل شده بود: جهانى‌سازى اقتصاد در راه بود، تجارت خدمات كه در مقررات گات وجود نداشت مورد علاقه بسيارى از كشورها بود و سرمايه‌گذارى بين‌المللى افزايش يافته بود. توسعه خدمات تجارى به مسائلى همچون افزايش تجارت جهانى كالاها وابسته شده بود. در ساير موارد نيز گات كمبودهايى داشت. به عنوان مثال، در كشاورزى، از گريزگاههاى موجود در سيستم چندجانبه شديدا بهره‌بردارى شد و تلاش براى آزادسازى تجارت كشاورزى با موفقيت كمى روبه‌رو گرديد. در بخش منسوجات و پوشاك استثنائى در نظامات عادى گات در دهه 1960 و اوايل دهه 1970 مورد توافق قرار گرفت و به ترتيبات الياف چندگانه منجر گرديد[1]. على‌رغم اينكه ساختار نهادى گات و سيستم حل اختلاف آن خود مايه‌هاى نگرانى بودند. اين مشكلات و ساير عوامل اعضاى گات را به تلاشى جديد براى تقويت و توسعه سيستم چندجانبه فراخواند. اين تلاش در دور اروگوئه با اعلاميه مراكش و تشكيل سازمان تجارت جهانى نتيجه داد.

[1] .Multifibre Arrangement